Front Robotniczy (dwutygodnik syndykalistyczny): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Front Robotniczy przeniesiono do Front Robotniczy (dwutygodnik syndykalistyczny): Istniało co najmniej kilka pism o tym tytule. |
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
'''Front Robotniczy''' – wydawany w Warszawie w latach 1931–1939 dwutygodnik, okresowo tygodnik [[syndykalizm|syndykalistyczny]], organ [[Związek Związków Zawodowych|Związku Związków Zawodowych]].
Redaktorem naczelnym pisma był główny, obok [[Kazimierz Zakrzewski|Kazimierza Zakrzewskiego]], teoretyk polskiego syndykalizmu [[Jerzy Szurig]]. W piśmie publikowali swoje teksty zarówno rzecznicy polskiej odmiany syndykalizmu (Jerzy Szurig, Kazimierz Zakrzewski, [[Jędrzej Moraczewski (polityk)|Jędrzej Moraczewski]]), jak i zwolennicy przekształcenia ZZZ w organizację [[anarchosyndykalizm|anarchosyndykalistyczną]] ([[Tomasz Pilarski]], [[Wiesław Protschke]], [[Henryk Wilczyński]], [[Władysław Głuchowski]]). Propagowano ideę niezależności [[związek zawodowy|związków zawodowych]] od wszelkich partii politycznych, opowiadano się za przejęciem zakładów pracy przez samorządy pracownicze, zwalczano [[nacjonalizm]], [[militaryzm]] i [[klerykalizm]]. Od 1937 roku pismo ukazywało się z nagłówkiem "Naszą bronią nie jest kartka wyborcza, tylko akcja bezpośrednia", skróconym następnie do sloganu "Naszą bronią jest akcja bezpośrednia". Przez cały okres istnienia pisma władze [[sanacja|sanacyjne]] stosowały przeciw redakcji szykany i represje: kary pieniężne, aresztowanie publicystów, czy [[cenzura|prewencyjną cenzurę]].
[[Kategoria: Historia ruchu robotniczego]]▼
[[Kategoria: Czasopisma anarchistyczne]]▼
==Bibliografia==
{{Bibliografia start}}
* Seweryn Ajzner, ''Związek Związków Zawodowych'', Warszawa : Książka i Wiedza, 1979, passim.
{{Bibliografia stop}}
[[Kategoria:Syndykalizm]]
| |||