Władysław Zamoyski (generał): Różnice pomiędzy wersjami

Karierę rozpoczął w armii [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]]. Od [[1824]] oficer armii [[Królestwo Polskie|Królestwa Polskiego]]. Pełnił w niej funkcje sztabowe. W [[1828]] został [[adiutant]]em wielkiego księcia [[Konstanty Pawłowicz|Konstantego]]. Bliski współpracownik, krewny i zaufany księcia A. J. Czartoryskiego. W czasie [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] był adiutantem gen. [[Jan Skrzynecki|Jana Skrzyneckiego]], [[6 kwietnia]] [[1831]] awansowany na podpułkownika. Pośredniczył w w rokowaniach, prowadzonych przez Radę Administracyjna Królestwa Polskiego z wielkim księciem Konstantym. Potem zameldował mu swoje odejście do powstania. W ostatniej fazie powstania szef sztabu Korpusu gen. [[Girolamo Ramorino]] w stopniu pułkownika. Odegrał dwuznaczną rolę w jego zdradzieckiej rejteradzie i kapitulacji w Galicji. W marcu [[1831]] odznaczony Krzyżem Złotym [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]. <ref>Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, [[Lwów]] [[1881]], s. 107.</ref>Po klęsce powstania udał się na emigrację do [[Francja|Francji]]. Był jednym z najbliższych współpracowników księcia [[Adam Jerzy Czartoryski|Adama Jerzego Czartoryskiego]] i z jego ramienia kierował polityką zagraniczną [[Hôtel Lambert (obóz)|Hotelu Lambert]]. Członek władz [[Związek Jedności Narodowej|Związku Jedności Narodowej]] <ref>Joanna Nowak, Władysław Zamoyski, o sprawę polską w Europie (1848-1868), [[Poznań]] [[2002]], s. 32-33.</ref>.