'''Numa Pompiliusz''', ''Numa Pompilius'' (ur. [[715 p.n.e.]], zm. [[673 p.n.e.]]<ref>Praca zbiorowa pod redakcja [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]], [[2005]], ''Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych'', str. 214, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.</ref>) – legendarny drugi król [[Rzym]]u (następca [[Romulus|Romulusa]]a), [[Sabinowie|Sabińczyk]] pochodzący z miasta [[Kures]]. Organizator życia [[religia|religijnego]] w [[Rzym|Rzymie]]ie. Jego żoną miała być [[nimfa (mitologia)|nimfa]] [[Egeria (nimfa)|Egeria]]. Był znany ze swej mądrości, pobożności i pokojowego nastawienia. Według tradycji zapoczątkował w Rzymie państwowy kult bogów, utworzył tzw. ''triadę kapitolińską'' wyznaczając kapłanów dla [[Jowisz (mitologia)|Jowisza]] (''flamen dialis''), [[Mars (mitologia)|Marsa]] (''flamen Martialis'') i [[Kwiryn (bóg)|Kwirynusa]] (''flamen Quirinalis''). Wprowadził między innymi kult [[Westa|Westy]], bogini ogniska domowego, dla której wybudował świątynię (w rzeczy samej datowaną przez archeologów na podstawie badań stratygrafii [[Forum Romanum]] na ok. [[650 p.n.e.|650 rok p.n.e.]]). Za jego panowania powstał dwunastomiesięczny [[kalendarz]]. Wprowadził również podział na dni robocze (''dies fasti'') i świąteczne (''dies nefasti''). Był pierwszym rzymskim prawodawcą. Dał I Kodeks Prawny. Prowadził pokojową politykę.
