Stanisław Starzyński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m poprawa linków |
||
Linia 2:
'''Stanisław Starzyński''' (ur. [[18 kwietnia]] [[1853]] w Snowiczu pow. [[Złoczów]]. zm. [[17 listopada]] [[1935]] we [[Lwów|Lwowie]]) – polski prawnik i polityk, wybitny znawca prawa konstytucyjnego, profesor, dziekan Wydziału Prawa i [[rektor]] [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Lwowskiego]].
Urodził się 18 kwietnia 1853 r. w Snowiczu pow. Złoczowski w rodzinie Bojomira i Zofii Kulczyckiej. Nauki początkowe pobierał w domu rodzinnym. Od II klasy uczęszczał do [[Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie]], gdzie w 1872 r. zdał egzamin dojrzałości. W 1876 r. z odznaczeniem ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Trzy lata później, na tymże uniwersytecie uzyskał stopień doktora praw. Był współzałożycielem i prezesem Biblioteki Słuchaczów Prawa oraz [[Czytelnia Akademicka UJK|Czytelni Akademickiej]]. W latach 1876 -1879 pracował jako urzędnik w Namiestnictwie Lwowskim, a w 1879 r. w starostwie w [[Tarnów|Tarnowie]]. W roku akademickim 1880/81 studiował na [[Uniwersytet
Prof. Starzyński był też przez wiele lat działaczem politycznym. W latach 1884-1993 był członkiem Rady i Wydziału (zarządu) powiatu lwowskiego. W latach 1907-1913 zasiadł w Sejmie Krajowym we Lwowie. W latach 1884-1888, 1901-1907 i 1907-1911 był członkiem wiedeńskiej Izby Poselskiej (Rady Państwa). W okresie tym był autorem i współautorem licznych aktów prawnych dot. prawa wyborczego, prawa konstytucyjnego i prawa administracyjnego. W okresie 1907-1911 był wiceprezydentem Izby Poselskiej. Przyczynił się w 1909 r. do rozszerzenia autonomii [[Galicja|Galicji]], poprzez ustawę nazwaną jego imieniem (lex Starzyński). W latach 1917-1918 był członkiem austriackiej Izby Panów.
|