Śluby zakonne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
Linia 2:
Istnieją śluby czasowe i wieczyste - osoba składająca je (neoprofes) ślubuje żyć w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie do końca życia. W zależności od [[charyzmat]]u danego zakonu możliwe są jeszcze inne śluby, np. w [[Pijarzy|zakonie pijarów]] składany jest ślub szczególnej troski w [[wychowanie|wychowywaniu]] dzieci i młodzieży, natomiast [[jezuici]] składają dodatkowy ślub posłuszeństwa [[papież]]owi w sprawach [[Misja (religia)|misji]]. Z kolei w zakonie [[Benedyktyni|benedyktynów]] ślubuje się: stałość (''stabilitas''), obyczaje monastyczne (''conservatio morum'') i posłuszeństwo (''oboedientia'') zaś u sióstr Misjonarek Miłości Matki Teresy z Kalkuty istnieje dodatkowy ślub służby najbiedniejszym z biednych.
Natomiast w Towarzystwie Jezusowym (Zakonie Jezuitów) w ogóle nie ma ślubów czasowych. Po dwóch latach nowicjatu jezuita składa śluby wieczyste proste, a po odpowiednim czasie próby, zakończonym tzw. trzecią probacją, składa tzw. ostatnie śluby. Jezuita, który jest bratem zakonnym składa śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Podobne śluby składa jezuita-koadiutor do spraw duchowych (''coadiutor spiritualis''). A profes czterech ślubów składa cztery śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz posłuszeństwo papieżowi w sprawach misji.
Złamanie ślubu jest [[grzechem|grzech]] ciężkim. Natomiast usiłowanie zawarcia małżeństwa przez zakonnika, który złożył śluby wieczyste, jest obwarowane karą
==Zobacz też==
| |||