Pałac Kazanowskich w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Pałac Kazanowskich przystosowany był pierwotnie dla królewicza [[Władysław IV Waza|Władysława Wazy]] przez włoskiego architekta [[Constantino Tencalla|Konstantyna Tencallę]] w latach [[1628]]-[[1643]]. Już w [[1632]] pałac otrzymał w darze [[Adam Kazanowski (ok. 1599 - 1649)|Adam Kazanowski]], który przekształcił go w jedną z najwspanialszych warszawskich rezydencji w XVII wieku. Z powodu tego dworu, który wraz ze wspaniałym urządzeniem królewicz podarował Kazanowskiemu, wyniknął spór królewski syna z ojcem. Rezydencja jednak już w [[1656]]nie została poważnie zniszczona, przezani [[Szwedzi|Szwedów]]nawet spalona w czasietrakcie [[potop szwedzki|potopu szwedzkiego]]. Świadczą o tym chociażby pozostałości polichromii w dolnej kondygnacji obecnego budynku klasztornego.

W [[1661]] właścicielami zostają [[Lubomirscy]], w [[1663]] przekazują połowę budynku od strony Krakowskiego Przedmieścia [[karmelitanki|karmelitankom bosym]] na klasztor i kościół. Dostosowując gmach do swoich potrzeb zakonnice rozbierają część pałacu - pierwsze piętro, na którym mieściła się między innymi sala balowa. W [[1818]] zakonu ulega [[kasata|kasacie]] i budynek przechodzi na własność Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynnego Res Sacra Miser ([[język polski|pol.]] "ubogi jest świętością"), które dokonuje przebudowy na własne potrzeby. Dekretem [[prymas]]a Polski z 1989 roku została powołana Caritas A.W., mająca tu obecnie swoją siedzibę.