Yoshijirō Umezu: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1903]] roku po ukończeniu 23 klas został wysłany do [[Niemcy|Niemiec]] i [[Dania|Danii]]. W Danii, był wojskowym obserwatorem z Japonii. W latach [[1919]]-[[1921]] pełnił funkcję attaché wojskowego w [[Szwajcaria|Szwajcarii]]. W latach 20 został członkiem organizacji [[Tōseiha]]. W skład której wchodzili [[Hajime Sugiyama]], [[Kuniaki Koiso]], [[Nagata Tetsuzan]] i [[Hideki Tōjō]]. Reprezentowali oni umiarkowane skrzydło sił zbrojnych, w opozycji do radykalnej organizacji [[Kodaha]] kierowanej przez [[Sadao Araki]]. W latach [[1923]]-[[1924]] pracował jako instruktor w trzeciej dywizji piechoty. Na poczatku lat trzydziestych został członkiem japońskiego sztabu generalnego. W sierpniu [[1930]] został generałem brygady. Od [[1931]] do [[1940]] walczył w [[Mandżuria|Mandżurii]] i [[Chiny|Chinach]] w [[Armia Kwantuńska|Armii Kwantuńskiej]]. W latach [[1934]]-[[1935]] był dowódcą 2 Dywizji Piechoty w Armii Kwantuńskiej. W [[1936]] roku został zastępcą ministra wojny. W [[1938]] roku powrócił do Chin jako dowódca [[1 Armia Japońska|1 Armii Japońskiej]]. W latach [[1939]]-[[1944]] był naczelnym dowódcą Armii Kwantuńskiej. W lipcu [[1944]] roku został szefem sztabu armii. W sierpniu [[1945]] roku opowiedział się za kontynuowaniem obrony [[Wyspy Japońskie|Wysp Japońskich]] przezprzed inwazją [[alianci II wojny światowej|aliantów]].