Bonitacja (gleboznawstwo): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
|||
Linia 13:
*Gleby klasy I - ''gleby orne najlepsze''. Są to: [[czarnoziemy]], [[rędziny kredowe]], [[Gleby brunatnoziemne|gleby brunatne]] (tylko te bogate w próchnicę), [[mady]]. Są to gleby najbardziej zasobne w składniki pokarmowe, łatwe do uprawy (przewiewne, ciepłe, nie zaskorupiające się).
*Gleby klasy II - ''gleby orne bardzo dobre''. Mają skład i właściwości podobne (lub nieco grosze) jak gleby klasy I, jednak położone są w mniej korzystnych warunkach terenowych co powoduje, że
*Gleby klasy III (a i b) ''gleby orne średnio dobre'' - Gleby brunatne, [[gleby bielicowe]]. W porównaniu do gleb klas I i II, posiadają gorsze właściwości fizyczne i chemiczne. Odznaczają się dużym wahaniem poziomu wody w zależności od opadów atmosferycznych. Na glebach tej klasy można już zaobserwować procesy ich [[degradacja gleby|degradacji]].
*Gleby klasy IV (a i b) - ''gleby orne średnie''. Plony roślin uprawianych na tych glebach są wyraźnie niższe niż na glebach klas wyższych, nawet gdy utrzymywane są one w dobrej kulturze rolnej. Gleby te są bardzo podatne na wahania poziomu wód gruntowych.
*Gleby klasy V - ''gleby orne słabe''. Do tej klasy należą gleby kamieniste lub piaszczyste o niskim poziomie próchnicy. Są ubogie w substancje organiczne. Do tej klasy zaliczmy również gleby orne słabe położone na terenach nie zmeliorowanych albo takich które do [[melioracja|melioracji]] się nie nadają.
*Gleby klasy VI - ''gleby orne najsłabsze''. W praktyce nadają się tylko do zalesienia. Posiadają bardzo niski poziom próchnicy. Próba uprawy roślin na glebach tej klasy niesie ze sobą duże ryzyko uzyskania bardzo niskich plonów.
| |||