Wersja z 14:12, 8 lut 2010 edytuj RJB1 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3641 edycji rozbudowanie hasła ← poprzednia edycja		Wersja z 14:21, 8 lut 2010 edytuj anuluj edycję RJB1 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3641 edycji m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 4: == Odkrycie == Fakt prostowania na takim złączu odkrył [[Ferdinand Braun]] w 1897, co była jedną z przyczyn, dla których w 1909 roku otrzymał [[Nagroda Nobla \| Nagrodę Nobla]] z fizyki<ref>[http://nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1909/braun-lecture.html Wykład Noblowski F. ~~Browna~~Brauna]</ref>. Procesy zachodzące na złączu opisał teoretycznie [[Walter Schottky]] w latach 20 XX w. Rozwinięcie teorii w latach 40 XX w. przez [[William Shockley \| Williama Shockleya]] doprowadziło do zbudowania [[tranzystor ostrzowy \| tranzystora ostrzowego]]. == Zastosowania == Detektor kryształkowy był pierwszym elementem [[półprzewodnik]]owym stosowanym w technice. Wykorzystywano go jako odbiorczy element radiotechniczny służący do [[detektor\|detekcji]] [[fala radiowa\|fal]] radiowych początkowo do odbioru sygnałów [[Nadajnik iskrowy\|telegrafii iskrowej]], później również z falami modulowanych amplitudowo ([[Modulacja amplitudy\|modulacja AM]]). Do jego budowy wykorzystywano [[Faza krystaliczna\|kryształ]] [[półprzewodnik]]a (stąd nazwa) - głównie naturalną [[galena\|galenę]] oraz kryształy syntetyczne. Kryształ galeny niezbyt pewnie pracował jako dioda, faktyczne złącze ~~półprzewodnikowe~~ powstawało w miejscu styku cienkiego drucika stalowego z kryształem. Drucik osadzony był w manipulatorze umożliwiającym dotykanie nim do różnych miejsc na powierzchni kryształu w poszukiwaniu najbardziej czułych punktów. Zaletą układu kryształkowego była niezależność od zasilania – całą energię odbiornik czerpał z [[antena\|anteny]], co było też wadą tego odbiornika – był mało czuły i mało selektywny oraz wymagał dużej anteny i dobrego [[uziemienie\|uziemienia]].

Detektor kryształkowy: Różnice pomiędzy wersjami