Maria Romanowa (ur. 1953): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa błędu stylistycznego
poprawa literówek
Linia 11:
 
== Głowa rodu ==
[[21 kwietnia]] [[1992]], po śmierci ojca gdyż zabrakło potomków dynastii po mieczu, pochodzących z małżeństw dynastycznych, na nią, jaką najbliższą sukcesji po kądzieli, została głową Domu Romanowów. Popierana jest czynnie przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Jednak Stowarzyszenie Rodziny Romanowów, składające się z potomkowie morganatycznych Romanowów, do dynastii formalnie już nie należacych, nie chcąćchcąc tego uznać, dotychczas kwestionuje jej starszeństwo w dynastii.
 
Przy okazji ponownego pogrzebu cesarzowej-wdowy [[Maria Fiodorowna (Dagmar Duńska)|Marii Fiodorowny]] w [[Sankt Petersburg|Petersburgu]] ([[28 września]] [[2006]]) Maria Władimirowna miała mimo wszystko [[precedencja|precedencję]] przed wszystkimi żałobnikami (byłym królem [[Grecja|greckim]] [[Konstantyn II Grecki|Konstantynem II]], księciem [[Kent]]u Michałem, następcą tronu Danii [[Fryderyk (książę duński)|Fryderykiem]] i [[gubernator]]ką Petersburga [[Walentina Iwanowna Matwijenko|Walentyną Matwijenko]]), stojąc samotna w pierwszym rzędzie, co najwyraźniej zostało ustalone z rosyjskimi władzami kościelnymi i państwowymi, ze stowarzyszeniem rodzinnym i dworem [[Dania|duńskim]].
 
Podobnie jak jej ojciec, Maria Władimirowna Romanowa używa jedynie tytułu wielkoksiążecego, jednak w wydawnictwach dość często tytułowana jest cesarzową de jure (jako Maria I). Nie składa żadnych roszczeń do tytułu królowej Polski i innych tytułów historycznych należnych cesarzom Wszechrosji; lecz, tak samo jak jej ojciec i dziadek (Cyryl I, cesarz na wygnaniu), nie zrzekła się formalnie żadnego z nich, będąc ich spadkonierczyniąspadkobierczynią. Podobnie jak jej ojciec, uważa że dynastia historyczna powinna łączyć kraje i narody, należące przez wieki do wspólnego państwa. Stąd, poza częstymi odwiedzinami w różnych regionach Rosji, jej wizyty na Ukrainę, Białoruś, odwiedziny Republiki Prindiestrowskiej (2009), ośrodków emigracji rosyjskiej w Europie, USA, Australii i t.d.
Jest wielkim mistrzem orderów domowych (dynastycznych) Romanowych, odznaczona, jako głowa dynastii, wielkim krzyżem Zakonu Maltańskiego, rosyjskim prawosławnym orderem św. Olgi 1 klasy i in.
 
Jak wiadomo. w [[1831]] [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm Polski]] podjałpodjął uchwałę o detronizacji dynastii [[Romanowowie|Romanowów]], lecz tytuł króla (cara) Polski przysługiwał przecież AleksanrowiAleksandrowi I i jego następcom, łącznie z Mikołajem II, nie na mocy uchwały sejmowej lub wolnej elekcji, tylko na podstawie decyzji Kongresu Wiedeńskiego, czyli prawa międzynarodowego. Podczas I wojny światowej car [[Mikołaj II Romanow|Mikołaj II]], mimo okupacji całej Kongresówki przez wojska nie mieckieniemieckie nie zrzekł się władzy nad Polską i polskiego tytułu królewskiego, obiecując Polakom jedynie pewne dodatkowe prawa i przywileje po ewentualnym zwycięstwie i przyłączeniu do Królestwa ziem polskich z innych zaborów.
 
Związek Marii Władimirownej Romanowej jest jednak również realny. Jej babką była Polka, Helena córką Zygmunta Złotnicka herbu Nowina (1886-1979), żona Jerzego, księcia Bagration-Muchrańskiego (1884-1957).