Choroba von Willebranda: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: pt:Doença de Von Willebrand |
poprawa linków do ujedn. i przek., WP:SK, drobne merytoryczne |
||
Linia 4:
| ICD10 = D68.0
}}
'''Choroba von Willebranda''' ([[łacina|łac.]] ''morbus von Willebrandi'', [[Język angielski|ang.]] Von Willebrand disease, vWD) jest chorobą charakteryzującą się skłonnością do krwawień samoistnych lub po urazach (operacja, uderzenie itp.). Występuje w postaci ciężkiej, umiarkowanej i lekkiej. Przyczyną jej jest brak we krwi [[czynnik von Willebranda|czynnika von Willebranda]] odpowiedzialnego za zlepianie się [[trombocyt|płytek krwi]] i ochranianie [[czynnik VIII|czynnika krzepnięcia VIII]].
Wydłużenie [[czas krwawienia|czasu krwawienia]] przy zachowanej prawidłowej liczbie krwinek płytkowych jest typowym odchyleniem laboratoryjnym tej choroby. Leczenie krwawień powinno być prowadzone przez hematologa, a polega w większości przypadków na stosowaniu leków podnoszących poziom czynnika von Willebranda we krwi.
Linia 18:
Choroba von Willebranda rozwija się w wyniku niedoboru [[Osocze krwi|osoczowego]] czynnika krzepnięcia - '''czynnika von Willebranda''' ('''vWF'''). Czynnik von Willebranda jest [[Glikoproteiny|glikoproteiną]] występującą w kompleksie z [[czynnik VIII|czynnikiem VIII]]. Warunkuje on prawidłową [[adhezja|adhezję]] [[Trombocyt|płytek krwi]] do uszkodzonej ściany naczynia.
vWF jest aktywny głównie w warunkach szybkiego przepływu krwi. Dlatego jego niedobór ujawnia się najwcześniej w narządach bogatych w małe naczynia, takich jak [[
Choroba von Willebranda ma podłoże genetyczne. Niedobór vWF jest spowodowany [[Mutacja genowa|mutacją]] [[gen]]u kodującego czynnik, zlokalizowanego na [[chromosom 12|chromosomie 12]] (12p13.2). Gen ten ma długość 178 kb i posiada 52 [[egzon]]y oraz 51 [[intron]]ów. Mutacja powoduje powstawanie albo zbyt małej ilości czynnika albo jego nieprawidłowych form. Dziedziczy się, w zależności od typu, [[dziedziczenie autosomalne dominujące|autosomalnie dominująco]] (typ 1 i 2 – najczęściej) lub [[dziedziczenie autosomalne recesywne|recesywnie]] (typ 3 i sporadycznie typ 2).
W ciężkich przypadkach typu 1 choroby von Willebranda |mutacje w obrębie genu wykazują dużą [[
Wtórnym zaburzeniem do niedoboru vWF jest niedobór [[czynnik VIII|czynnika VIII]], który jest stabilizowany przez czynnik von Willebranda (vWF ochrania czynnik VIII przed [[proteoliza|proteolizą]]). Prowadzi to do dalszego upośledzenia procesu krzepnięcia.
Linia 44:
Typ 2N można rozpoznać jedynie dzięki zbadaniu aktywności koagulacyjnej czynnika VIII.
Jako że czynnik von Willebrand należy do [[białka ostrej fazy|białek ostrej fazy]], których stężenie ulega zwiększeniu w takich stanach jak [[Zakażenie|infekcja]], [[ciąża]] czy [[stres]], oznaczenie jego poziomu w tym okresie może być utrudnione i dawać wyniki fałszywie ujemne.
== Typy ==
Linia 79:
* niski poziom [[aktywność kofaktora ristocetyny|R:Cof]] w stosunku do vWF:Ag
* zwiększenie [[Aglutynacja płytek indukowana ristocetyną|RIPA]]
|Cechy łagodnej lub średnio nasilonej skazy krwotocznej. [[Desmopresyna]] jest przeciwwskazana. Może wystąpić mała [[małopłytkowość|trombocytopenia]]. Dziedziczy się [[dziedziczenie autosomalne dominujące|autosomalnie dominująco]].
|-
|<center>'''2M'''</center>
Linia 120:
== Nabyta choroba von Willebranda ==
Nabyta choroba von Willebranda występuje przy obecności w krążeniu [[
Pewna forma choroby von Willebranda może wystąpić u pacjentów z [[zwężenie zastaki aortalnej|zwężeniem zastawki aortalnej]] powiązanym z krwawieniem z [[
Nabyta choroba von Willebranda była również opisywana w takich schorzeniach jak: [[Nephroblastoma|guz Wilmsa]], [[niedoczynność tarczycy]], choroby rozrostowe układu krwiotwórczego, [[nowotwór|nowotwory]] złośliwe, [[toczeń rumieniowaty układowy]], w infekcjach [[
== Leczenie ==
|