Herod Antypas żył w małżeństwie z córką Aretasa IV już od dłuższego czasu. Jednak gdy w [[27]] wpadł w zgubne zauroczenie do swojej szwagierki, [[Herodiada|Herodiady]], postanowił ją przenieść do swojego domu a oddalić córkę Aretasa. Gdy jego żona dowiedziała się o tym, postanowiła uciec do ojca, któremu opowiedziała o zamysłach Antypasa. Był to początek ich wzajemnej wrogości zaostrzony jeszcze sporem o granicę ziemi [[Gamla|Gamalickiej]]. Pogorszenie stosunków między dwoma władcami doprowadziło do wojny na przełomie [[36]] i [[37]] roku. Obaj ściągnęli wojsko i rozpoczęli wojnę prowadzoną przez podległych im dowódców. Gdy doszło do bitwy, Herod Antypas utracił całe wojsko, gdyż został zdradzony przez zbiegów. Zostałby z pewnością obalony, gdyby nie ingerencja Rzymu. Było to wbrew rzymskim interesom by pozwolić na rozszerzenie potęgi Aretasa. Cesarz [[Tyberiusz]] rozkazał [[Lucjusz Witeliusz (ojciec)|Lucjuszowi Witeliuszowi]], namiestnikowi [[Syria (prowincja rzymska)|Syrii]], aby ukarał Aretasa za jego niezależne działania. Witeliusz miał wszcząć z nim wojnę i bądź żywego i spętanego do niego przyprowadzić, bądź przesłać mu głowę zabitego. Zabrawszy dwa ciężkozbrojne [[legion]]y i pewną liczbę przynależnych żołnierzy lekkozbrojnych oraz jeźdźców przysłanych przez sprzymierzonych z Rzymianami królów, ruszył ku Petrze i dotarł do Ptolemaidy. Dalej wojsku kazał maszerować przez równinę Jezraelu. Ze względu jednak na śmierć cesarza ([[16 marca]] [[37]]) Witeliusz odwołał z drogi wojsko i rozpuścił poszczególne oddziały na leże zimowe, przerywając tym samym akcję przeciwko Nabatejczykom.
Obaj władcy ściągnęli wojsko i rozpoczęli wojnę prowadzoną przez podległych im dowódców. W bitwie stoczonej w zimie [[36]]/[[37|37 n.e.]] Herod Antypas utracił całe wojsko, gdyż został zdradzony przez zbiegów. Zostałby z pewnością obalony, gdyby nie ingerencja Rzymu. Było to wbrew rzymskim interesom by pozwolić na rozszerzenie potęgi Aretasa. Cesarz [[Tyberiusz]] rozkazał [[Lucjusz Witeliusz (ojciec)|Lucjuszowi Witeliuszowi]], namiestnikowi [[Syria (prowincja rzymska)|Syrii]], aby ukarał Aretasa za jego niezależne działania. Witeliusz miał wszcząć z nim wojnę i bądź żywego i spętanego do niego przyprowadzić, bądź przesłać mu głowę zabitego. Zabrawszy dwa ciężkozbrojne [[legion]]y i pewną liczbę przynależnych żołnierzy lekkozbrojnych oraz jeźdźców przysłanych przez sprzymierzonych z Rzymianami królów, ruszył ku Petrze i dotarł do Ptolemaidy. Dalej wojsku kazał maszerować przez równinę Jezraelu. Ze względu na śmierć cesarza ([[16 marca]] [[37]]) Witeliusz odwołał z drogi wojsko i rozpuścił poszczególne oddziały na leże zimowe, przerywając tym samym akcję przeciwko Nabatejczykom.
