Armand-Emmanuel du Plessis: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Powrót do Francji: drobne techniczne
→‎Dwukrotne premierostwo: drobne techniczne
Linia 33:
== Dwukrotne premierostwo ==
 
Już w lipcu [[1815]] Richelieu miał objąć stanowisko ministra dworu w gabinecie [[Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord|Talleyranda]], jednak odmówił. W rozpisanych na sierpień [[1815]] r. wyborach do Izby Deputowanych większość uzyskali ultrasi - skrajni konserwatyści dążący do całkowitego powrotu do czasów przedrewolucyjnych. Ludwik powołał jednak na szefa rządu umiarkowanego rojalistę, właśnie księcia Richelieu (który zdołał przekonać króla, że Talleyrand to najgorszy kandydat z możliwych). Chociaż Karta Konstytucyjna przewidywała odpowiedzialność rządu przed królem, zdominowana przez ultrasów Izba Deputowanych (zwaną Izbą Niezrównaną) chciała poddać umiarkowany rząd swojej kontroli. Prowokacyjne ustawy (zniesienie rozwodów), spory z ministrami i próby przywrócenia przedrewolucyjnego porządku spowodowały, że Ludwik stracił w końcu cierpliwość i rozwiązał Izbę Deputowanych. We wrześniu [[1816]] r. odbyły się nowe wybory, które dały nieznaczną przewagę umiarkowanych rojalistom.
 
Początkowo powracających Burbonów popierała dawna arystokracja i dawne klasy posiadające. Jednak polityka protekcjonizmu ekonomicznego sprawiła, że siły rojalistów powiększyły się o burżuazję, przemysłowców, producentów zboża i hodowców. Jednak wynikający z tej polityki zastój w handlu zagranicznym oraz wzrost cen rujnował niższe warstwy społeczne. Bogaciły się natomiast wyższe warstwy, które miały ponadto pełnię praw politycznych. Długi okres pokoju jaki przeżywała wówczas Francja sprawił, że kraj stał się zamożny i ludny. Nie przywrócono wielkiej przedrewolucyjnej własności ziemskiej, wzrastała natomiast liczna gospodarstw średnich i drobnych. Rozwijała się nauka ([[André Marie Ampère]], [[Jean Baptiste Fournier]]), filozofia ([[Henri Saint-Simon]]) i romantyczna literatura ([[Alphonse de Lamartine]], [[François René de Chateaubriand]], [[Victor Hugo]], [[Alfred de Vigny]]). Zwiększało się również bogactwo burżuazji spowodowane wzrostem produkcji przemysłowej. Odbył się on jednak kosztem wyzysku robotników. W fabrykach pracowały również kobiety i dzieci, pracowano również nocą, łączny czas pracy wynosił 13-16 godzin dziennie. Robotnicy żyli w skandalicznych warunkach bytowych. W [[1816]] roku premier zajął 16 fotel w akademii francuskiej.