Germania (Tacyt): Różnice pomiędzy wersjami

[[Etnografia]] cieszyła się długą i znakomitą spuścizną w literaturze klasycznej, a ''Germania'' wpisuje się idealnie w tradycje ustanowione przez autorów od [[Herodot]]a po [[Juliusz Cezar|Juliusza Cezara]]. Sam Tacyt wcześniej napisał podobny – aczkolwiek krótszy - [[esej]] o ziemiach i plemionach [[Bretania|Bretanii]] w jego ''Agricolii'' (rozdziały od 10-13). ''Germania'' zaczyna się od opisów terenów, praw i obyczajów ludów germańskich (rozdziały 1-27), a następnie przechodzi płynnie we fragmenty przedstawiające pojedyncze plemiona, zaczynając od tych zamieszkujących najbliżej terenów rzymskich, a kończąc na najbardziej oddalonych brzegach [[Bałtyk]]u, pośród których znajdowali się kolekcjonujący [[bursztyn]]y Estiowie, prymitywni i brutalni Fennowie, oraz inne nieznane plemiona. Dzieło może jawić się jako moralizatorskie w niektórych miejscach, pośrednio porównujące wartości plemion germańskich z ówczesnymi rzymskimi, chociaż w tekście żadne bezpośrednie porównanie Rzymu i Germanii nie jest uwidocznione. Pisząc ową prace Tacyt mógł chcieć zaakcentować zagrożenia jakiebie germańskie plemiona stanowiły dla Cesarstwa.