Pretorianie: Różnice pomiędzy wersjami

Ponieważ cała władza cesarska oparta była na sile wojskowej, na której szczycie zostali postawieni pretorianie jako elita, ich rola polityczna natychmiast stała się olbrzymia. Wielka rolę odgrywał zwłaszcza dowódca gwardii czyli prefekt pretorianów (''praefectus praetorio''). Prefektów było zazwyczaj dwóch lub trzech. Stanowiska te zarezerwowane były dla wąskiej klasy ludzi – [[ekwita|ekwitów]]. Z biegiem czasu dowódcy pretorianów otrzymali uprawnienia władzy sądowniczej (za cesarza [[Hadrian]]a), początkowo w ich gestii znajdowały się sprawy kryminalne, w [[III wiek|III]] w. n.e. prefekt stał się oficjalnym zastępcą cesarza i od jego wyroków nie było odwołania. Jeszcze później prefekci pretorscy automatycznie stawali się [[senator]]ami. Co więcej w imieniu cesarza przewodzili obradom [[Senat rzymski|senatu]]. Nic dziwnego, że taka władza mogła rozzuchwalać. Ambitny i pozbawiony skrupułów człowiek na takim stanowisku był bardzo groźny i często spiskował przeciw cesarzowi. Ci zaś często obdarzali ich bezgranicznym zaufaniem. Często wynikało to z faktu, że cesarzami zostawali małoletni młodzi ludzie. Trzeba przyznać, że Prefektem pretorianów nie zostawał byle kto. Np. [[Ulpian Domitius]] (''Domitius Ulpianus''), był znakomitym prawnikiem. Nawiasem mówiąc został zamordowany przez pretorianów podczas walk frakcyjnych. Rzym roił się od frakcji politycznych, spisków nie tylko przeciw cesarzowi ale przeciw konkurentom politycznym, czy przeciwnym frakcjom w senacie. Wysoka pozycja pretorianów w społeczeństwie, oraz fakt, że stacjonowali w Rzymie powodował, że byli tych gier politycznych integralna częścią.