Pierieswiet (1898): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
drobne ulepszenia
Linia 28:
== Budowa ==
{{main|pancerniki typu Pierieswiet}}
"Pierieswiet" był głównym okrętem [[pancerniki typu Pierieswiet|swojego typu]], mającego w założeniach stanowić pancerniki słabiej opancerzone i uzbrojone, lecz za to szybsze od zwykłych pancerników. Na skutek długiego projektowania i budowy, ich szybkość nie przewyższała jednak już nowo budowanych pancerników, od których pozostawały słabsze, zwłaszcza pod względem opancerzenia. "Pierieswiet" zamówiono w ramach programu rozbudowy floty z [[1895]] r. wraz z "[[Oslabia (1902)|Oslabią]]" i budowę obu rozpoczęto 9 listopada [[1895]] r. (22 listopada [[daty nowego i starego porządku|nowego stylu]]). "Pierieswiet" budowany był w Zakładach Bałtyckich (Bałtijskij Zawod), które też wykonywały maszyny dla całej trójki okrętów. Kadłub wodowano 7 maja [[1898]]. W listopadzie 1898 okręt przeszedł do bazy w [[Kronsztad]]zie w celu wyposażenia i montażu artylerii, a 23 października [[1899]] rozpoczął próby morskie. Na próbach "Pierieswiet" osiągnął maksymalnie 6-godzinną prędkość średnią 18,64 [[węzeł (jednostka prędkości)|węzłów]] (przez 4 godziny nawet 19,08 w) i moc 14 532,63 indykowanych [[koń mechaniczny|KM]]<ref name=krest/>. 6-7 września [[1901]] przeprowadzono próby artylerii, po których okręt ostatecznie przyjęto do służby. Okręt od początku miał 1136 t przeciążenia konstrukcyjnego (9%), przez co zanurzenie z pełnym zapasem węgla wzrosło z projektowanego 7,93 do 8,43 m, a pas pancerny znalazł się w znacznej części pod wodą<ref name=krest>W. Krestjaninow, S. Mołodcow, ''Bronienoscy...'' (1998)</ref>. Zewnętrznie okręt różnił się od pozostałych pancerników tego typu obecnością bojowego [[Mars (żeglarstwo)|marsu]] z 2 działkami 47 mm także na maszcie rufowym, z którego zrezygnowano na dalszych okrętach. Koszt budowy wyniósł 10,05 miliona rubli<ref name=krest/>. Okręt otrzymał jako kolejna jednostka imię półlegendarnego XIV-wiecznego mnicha-wojownika [[Aleksandr Pierieswiet|Aleksandra Pierieswieta]], świętego prawosławnego, poległego [[bitwa na Kulikowym Polu|na Kulikowym Polu]] (towarzysza [[Rodion Oslabia|Oslabii]]). Nazwę nadano mu i wciągnięto na listę floty już 3 października 1895<ref name=mieln>R. Mielnikow, ''Bronienoscy...''</ref>.
 
:''Konstrukcja i opis - w artykule [[pancerniki typu Pierieswiet]]''
Linia 35:
:''W nawiasach daty w [[kalendarz juliański|starym stylu]].''
=== W I Eskadrze Oceanu Spokojnego ===
Po wejściu do służby, "Pierieswiet" 24 (11) października 1901 wypłynął z Kronsztadu na Daleki Wschód, w skład Eskadry Oceanu Spokojnego, pod dowództwem komandora N. KorolewaKorolowa<ref>Dowódca N. KorolewKorolow został oceniony jako całkowicie niekompetentny, według wspomnień oficera torpedowego, wielkiego księcia Kiryła, który też kiepsko ocenił wyszkolenie większości załogi na początku służby okrętu (W. Krestjaninow i in. ''Eskadriennyje..'', s. 48)</ref>. Po drodze, 31 (18) października wszedł na mieliznę w cieśninie [[Wielki Bełt]] i został zdjęty dopiero z pomocą duńskich holowników, po czym w grudniu usunięto niewielkie powstałe uszkodzenia dna w doku w [[Tulon]]ie<ref name=krest/>. Po przejściu przez Morze Śródziemne i Kanał Sueski i odwiedzinach w [[Aden]]ie, [[Kolombo]], [[Batawia|Batawii]] i [[Hongkong]]u, 18 (5) kwietnia [[1902]] zawinął do bazy [[Lüshun|Port Artur]]. W sierpniu 1902 był dokowany we [[Władywostok]]u, po czym, w drodze powrotnej w październiku, zwyciężył w wyścigu rosyjskich pancerników z [[Nagasaki]] do Port Artur (z "Sewastopolem" i "Połtawą"; średnia prędkość 15,7 w). W styczniu-lutym [[1903]] odbył wizytę w Japonii i Korei i był dokowany w Nagasaki<ref name=krest/>.
 
[[Plik:Peresviet.jpg|thumb|300px|"Pierieswiet" w 1901]]
Linia 42:
"Pierieswiet" wziął udział w nieudanej próbie przebicia się do Władywostoku 23 (10) czerwca 1904, zakończonej zawróceniem eskadry rosyjskiej po napotkaniu japońskich sił głównych. Podczas odpierania późniejszych ataków niszczycieli, wystrzelił 7 pocisków 254 mm, 61 - 152 mm, 150 - 75 mm i 426 - 47 mm<ref name=krest/>. 9 sierpnia (27 lipca) okręt został lekko uszkodzony dwoma pociskami 120 mm podczas japońskiego ostrzału bazy przez armaty polowe. Następnie wziął udział w kolejnej próbie przerwania blokady, zakończonej [[bitwa na Morzu Żółtym|bitwą na Morzu Żółtym]] 10 sierpnia 1904 r. Podczas tej bitwy "Pierieswiet" odniósł poważne uszkodzenia od pocisków różnego kalibru, otrzymując ok. 40 trafień. Na skutek przebić nieopancerzonego dziobu z prawej burty, zatopieniu uległa część przedziałów i okręt nabrał przechyłu (w razie dalszego kontynuowania bitwy prawdopodobne byłoby jego zatonięcie na skutek uszkodzeń części dziobowej)<ref name=krest/>. Uszkodzeniu uległy m.in. dwa kotły, drugi i trzeci komin oraz część artylerii, w tym jedno działo 254 mm (od pocisku 57 mm japońskiego niszczyciela, podczas powrotu) – po bitwie sprawne pozostały 3 działa 254 mm, 8 - 152 mm, 13 - 75 mm i 17 - 47 mm. Straty wyniosły 13 zabitych i 69 rannych, w tym dowódca kmdr Bojsman (zmarł później od ran w niewoli)<ref name=krest/>. Po niepowodzeniu próby przebicia się, okręty powróciły do Port Artur. "Pierieswiet" wystrzelił podczas bitwy i powrotu 109 pocisków 254 mm, 720 - 152 mm, 315 - 75 mm i 755 - 47 mm<ref name=krest/>.
 
Po bitwie aktywność rosyjskiej floty spadła prawie do zera, a część załóg i dział zdemontowanych z pancerników służyła w różnym charakterze na froncie lądowym wokół twierdzy (z "Pierieswieta" 3 działa 152 mm, 2 - 75 mm, 2 - 47 mm, 4 - 37 mm oraz 3 reflektory; oficer torpedowy pancernika N.Nikołaj Krotkow opracował ponadto system podłączania [[zasieki|zasieków]] do prądu, zastosowany w praktyce)<ref name=krest2/>. Nowym dowódcą okrętu został jego starszy oficer kmdr por. A.Apołłon DimitriewDimitrijew. Od września 1904 r. Japończycy uzyskali możliwość korygowanego ostrzału okrętów stojących na wewnętrznej redzie ogniem z dział 120 mm i "Pierieswiet" otrzymał w tym miesiącu 17 trafień. Od 2 października (19 września) ostrzał bazy podjęły ciężkie działa lądowe i już tego dnia "Pierieswiet" został uszkodzony 9 pociskami 280 mm, 11 października – 11 pociskami i 13 października - czterema, po czym zmienił miejsce postoju na chwilowo bezpieczniejsze<ref name=krest/>. Aktywność w tym okresie podejmowały kutry parowe pancerników "Pierieswiet" i "Pobieda", m.in. stawiając miny 5 listopada (zatonęła na nich następnie 30 listopada japońska [[kanonierka]] "Saien")<ref name=krest/>. Ostatni raz "Pierieswiet" przeprowadził ostrzał celów lądowych siedmioma pociskami głównego kalibru 26 (13) listopada<ref name=krest2>W. Krestjaninow, S. Mołodcow, ''Eskadriennyje...'' (2007)</ref>. Po zdobyciu przez Japończyków nowego punktu obserwacyjnego na górze Wysokiej, 6 grudnia "Pierieswiet" został trafiony 5 pociskami 280 mm, a 7 grudnia (24 listopada) - około 20 pociskami 280 mm, po czym został samozatopiony na płyciźnie z powodu pożaru. Przed kapitulacją, dodatkowo wysadzono w powietrze niektóre elementy<ref name=krest/>.
[[Plik:IJN Sagami in 1906.jpg|thumb|300px|"Sagami", dawny "Pierieswiet"]]
 
Linia 53:
 
=== Dalsza służba "Pierieswieta" ===
4 kwietnia (22 marca) 1916 r. "Sagami" został we Władywostoku przemianowany z powrotem na "Pierieswiet" i wcielony do rosyjskiej służby, przeklasyfikowany na [[krążownik pancerny]]<ref name=mieln>{{lang|ru}} R.M. Mielnikow, ''Bronienoscy tipa "Pierieswiet"'', Wojennaja Kniga, 2006, ISBN 5-902863-11-2</ref>. Dowódcą został komandor K. Iwanow-Trinadcatyj. Okręt był wówczas już dość zużyty. Miał być okrętem flagowym mianowanego dowódcą flotylli kontradmirała A. Bestużewa-Riumina, lecz 23 (10) maja 1916 r. wpadł we mgle na skały podwodne przed Władywostokiem i został z nich zdjęty dopiero 8 lipca (25 czerwca) 1916, po znacznym odciążeniu dziobu i z pomocą japońskich specjalistów<ref name=mieln/>. Następnie, w sierpniu 1916 został skierowany na remont do [[Maizuru]] w Japonii, trwający do 18 października 1916. Koszt prac ratowniczych ogółem wyniósł 740 000 rubli<ref name=krest/>.
 
Po remoncie "Pierieswiet" wypłynął do Rosji z przeznaczeniem dla Flotylli Oceanu Lodowatego, przez [[Kanał Sueski]]. Po wypłynięciu z [[Port Said]]u, 4 stycznia [[1917]] r. (22 grudnia 1916) o 17.30 "Pierieswiet" wszedł na dwie [[mina morska|miny]] postawione w grudniu przez niemiecki [[okręt podwodny]] [[U-73 (1915)|U-73]]. Doszło ponadto do wybuchu dziobowej komory amunicyjnej i okręt szybko zatonął o 17.47, ok. 10 mil morskich od Port Saidu. Zginęło 91 marynarzy, uratowano 737 wraz z dowódcą, z czego 9 zmarło<ref>Według W. Krestjaninow, S. Mołodcow, ''Eskadriennyje...''. P. Mielnikow (op.cit.) podaje podobnie 737 uratowanych, z czego 6 zmarło oraz 88 poległych. W starszym źródle W. Krestjaninow, S. Mołodcow, ''Bronienoscy...'' - 557 uratowanych, 252 poległych</ref>. 10 kwietnia (28 marca) 1917 okręt skreślono z listy floty.
 
== Dane techniczne ==
:''Główne źródło: <ref name=krest/>''
* [[wyporność]]: projektowa – 12.674 [[tona|t]], pełna – 14.790 t.
* wymiary:
Linia 69 ⟶ 70:
* załoga: 778 (etat) - 675 (faktyczny, w tym 22 oficerów)<ref name=mieln/>
 
'''Uzbrojenie:'''<ref name=krest/> (''szczegółowe dane w artykule [[pancerniki typu Pierieswiet]]'')
* 4 działa [[Kaliber broni|kaliber]] '''254 mm''' Zakładów Obuchowskich wz.1891 w [[wieża artyleryjska|wieżach]] na dziobie i rufie (2xII)
* 11 dział [[Kaliber broni|kaliber]] '''152 mm''' Canet wz.1891 w [[kazamata]]ch
Linia 81 ⟶ 82:
* 50 [[mina morska|min morskich]]
 
'''Opancerzenie:''' (stal Harveya)<ref name=krest/>
* burty
** pas pancerny na linii wodnej: 178-229 mm (wymiary: 95x2,4 m)
Linia 100 ⟶ 101:
* {{lang|ru}} W.J. Krestjaninow, S.W. Mołodcow (В.Я.Крестьянинов, С. В. Молодцов), ''Bronienoscy tipa "Pierieswiet" (Броненосцы типа "Пересвет")'', Morskaja Kollekcja 1/1998
* {{lang|ru}} W.J. Krestjaninow, S.W. Mołodcow (В.Я.Крестьянинов, С. В. Молодцов), ''Eskadriennyje bronienoscy tipa "Pierieswiet"'', Gangut, Sankt Petersburg, 2007, seria Midel-szpangout Nr 12bis, ISBN 5-85875-053-2
*{{lang|ru}} Rafaił M. Mielnikow, ''Bronienoscy tipa "Pierieswiet"'', Wojennaja Kniga, 2006, ISBN 5-902863-11-2
{{Bibliografia stop}}