Franciszek Mróz: Różnice pomiędzy wersjami

| jednostki = 1932-1933 [[26 Pułk Piechoty (II RP)]] - plutonowy; 1942-1945 [[Armia Krajowa]], 1946-1947 [[Wolność i Niezawisłość]]; 1947-1950 oddział por [[Józef Mika (żołnierz)|Józefa Miki]]

Po zakończeniu działań wojennych początkowo ujawnia się, zostaje za działalność konspiracyjną awansowany do stopnia chorążego oraz odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]]. Zagrożony aresztowaniem postanawia się ukrywać. W lecie 1946 roku organizuje oddział Zrzeszenia [[Wolność i Niezawisłość]], podporządkowany [[Józef Kuraś|Józefowi Kurasiowi ''Ogniowi'']]. Na skutek aresztowań pod koniec 1946 i ujawnień w ramach [[Amnestia w 1947 roku|amnestii 1947 roku]] oddział przestaje istnieć. Mróz ukrywa się na własną rękę, po czym w październiku 1947 roku kontaktuje się z por. [[Józef Mika (żołnierz)|Józefem Miką]] z pobliskiego [[Gruszów (powiat myślenicki)|Gruszowa]]. Razem z Tadeuszem Lenartem oraz Emilem Przeciszowskim tworzą czteroosobowy oddział partyzancki. Mimo usilnych starań miejscowych oddziałów [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|KBW]], [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]], [[Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej|ORMO]] i [[Milicja Obywatelska|MO]] oddział utrzymuje się w terenie do 1950 roku. Dopiero wprowadzenie do grupy agenta [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]] podającego się za łącznika z Zachodem pozwala [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]] przeprowadzić w październiku 1950 operację w wyniku, której Mróz i [[Józef Mika|Mika]] zostają aresztowani a Przeciszowski z Lenartem giną w walce. Agentem wprowadzonym do grupy był [[Marian Reniak]], który wydaje później swoje wspomnienia z tej akcji ("Człowiek stamtąd") przedstawiając, zgodnie z wytycznymi komunistycznej propagandy, partyzantów jako pospolitych bandytów.

Po aresztowaniu Mróz poddawany jest torturom. W trakcie procesu sędzia [[Wojskowe sądy rejonowe|Wojskowego Sądu Rejonowego]] w Krakowie nie zezwala na przesłuchanie 18 świadków wezwanych przez obrońcę, m.in. rodzin żydowskich oraz sowieckich żołnierzy, uciekinierów z niemieckiej niewoli ukrywanych w czasie wojny przez Mroza. Sądzony jest razem z [[Józef Mika (żołnierz)|Miką]], wyrok w ich sprawie zapada 12 maja 1951 roku, obydwaj zostają skazani na karę śmierci. Obydwaj zostają rozstrzelani w [[Więzienie Montelupich|Więzieniu Montelupich]] w [[Kraków|Krakowie]] 25 czerwca 1951 roku. Pochowano ich w jednym grobie na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]].