Wersja z 19:42, 19 mar 2010 edytuj Marcin Kacper (dyskusja \| edycje) 3158 edycji drobne techniczne ← poprzednia edycja		Wersja z 17:12, 1 kwi 2010 edytuj anuluj edycję Farary (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 51 206 edycji m poprawa linków następna edycja →
Linia 37: W sumie były więc to siły, które można przeliczyć na ok. dziesięć batalionów piechoty (ok. 6,5 tys. uzbrojonych żołnierzy) z 14-16 działami, w tym połową ppanc., oraz 4-6 działkami plot. 40 mm i kilkudziesięcioma karabinami maszynowymi. Brak było natomiast moździerzy i granatów ppanc., które starano się zastąpić butelkami z mieszanką zapalającą. Pomimo słabego uzbrojenia i słabego wyszkolenia ochotników można jednak było pokusić się o skuteczny opór wśród miejskiej zabudowy, nawet jednostkom pancernym. 18 września dowódca wojsk Frontu Białoruskiego komandarm II rangi [[Michaił ~~Kowaliow~~Kowalow]] wydał rozkaz dotyczący opanowania Wilna. Miasto zdobywać miały dwie grupy bojowe sformowane przez 3 i 11 Armie. Z 3 Armii wydzielono grupę bojową pod dowództwem [[kombrig]]a [[Piotr Achlustin\|Piotra Achlustina]] w składzie: 24 Dywizja Kawalerii wzmocniona 22 i 25 Brygadą Pancerną z zadaniem uderzenia na miasto z północnego wschodu. Natomiast grupa bojowa 11 Armii pod dowództwem kombriga S. P. Zybina w składzie: 36 Dywizja Kawalerii wzmocniona 6 Brygadą Pancerną otrzymała zadanie uderzenia na Wilno z południowego wschodu. Całe miasto miało być opanowane do wieczora 18 września. Jednakże wobec dużych odległości grup bojowych od Wilna (ok. 80 km), trudności z zaopatrzeniem w paliwo dla czołgów i mechanicznych środków transportu oraz przesadnymi ocenami możliwości obrońców Wilna, termin opanowania miasta przesunięto na rano 19 września. {{Agresja ZSRR na Polskę 1939}}

Obrona Wilna (1939): Różnice pomiędzy wersjami