Jacco Eltingh: Różnice pomiędzy wersjami

|zakończenie kariery = 1998

Praworęczny, z bekhendem jednoręcznym, był Jacco Eltingh przede wszystkim czołowym deblistą świata - najważniejsze sukcesy odnosił w parze z rodakiem [[Paul Haarhuis|Paulem Haarhuisem]] - ale miał na koncie także osiągnięcia w grze pojedynczej. Występy w gronie profesjonalistów rozpoczął w [[roku 1988]]. Trzy lata później po raz pierwszy został sklasyfikowany w czołowej setce rankingu światowego gry pojedynczej, a w [[1992]] wygrał pierwszy (z czterech) turniejów rangi ''[[Association of Tennis Professionals|ATP Tour'']] (na kortach trawiastych w [[Manchester]]ze). Preferował styl "serwis-wolej" i najlepsze rezultaty osiągał na szybkich nawierzchniach. W [[1994]] wygrał dwa turnieje singlowe, a po ćwierćfinale w wielkoszlemowym [[Australian Open 1995|Australian Open]] w styczniu [[1995]] zajmował najwyższą pozycję rankingową w karierze - nr 19. Był również ćwierćfinalistą [[Wimbledon]]u (także w1999|Wimbledonu 1995). Trzech Holendrów - Eltingh, jego partner deblowy Haarhuis oraz [[Richard Krajicek]] - było graczami, z którymi trudno grało się ówczesnemu liderowi światowego tenisa, Amerykaninowi [[Pete Sampras|Samprasowi]]. Jacco Eltingh miał z Samprasem remisowy bilans pojedynków (2:2), dwaj pozostali jego rodacy - bilans pozytywny.

DoW historiigrze tenisapodwójnej Eltinghdoszedł przeszedł przede wszystkim jako deblista. Ma na konciedo 60 finałów turniejowych, z czego wygrał 44. Triumfował we wszystkich turniejach wielkoszlemowych (dwukrotnie we [[French Open]] i Australian Open). W sezonach [[1994]] i [[1998]] Eltingh i jego główny partner deblowy [[Paul Haarhuis]] wygrali po dwa turnieje zaliczane do Wielkiego Szlema (w [[1998]] Eltingh wygrał również Australian Open ze Szwedem [[Jonas Björkman|Jonasem Björkmanem]]). Holendrzy triumfowali także dwukrotnie w deblowym turnieju [[TennisATP MastersWorld CupTour Finals|Masters Cup]], a ich głównymi rywalami na światowych kortach w tym okresie byli znani Australijczycy ''Woodies'' - [[Mark Woodforde]] i [[Todd Woodbridge]]. W styczniu [[1995]] Eltingh znalazławansował sięna po raz pierwszy napozycję czelelidera światowego rankingu deblistów. Wśród wygranych przez niego turniejów były także m.in. prestiżowe międzynarodowe mistrzostwa Włoch i duży turniej w Monte Carlo. Wkrótce po udanym sezonie [[1998]] z powodu kontuzji Eltingh zostałzakończył zmuszony do wczesnego zakończeniakarierę karierytenisową (jego partner Haarhuis, starszy o cztery lata, kontynuował karierę z powodzeniem, wygrywając m.in. wspólnie z Rosjaninem [[Jewgienij KafelnikowKafielnikow|KafelnikowemJewgienijem Kafielnikowem]] French Open). Zarobki Jacco Eltingha osiagnęłyosiągnęły niemalblisko pięć milionów dolarów.

W latach 1992-1998 Jacco Eltingh występował w reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa. Grał w kadrze głównie jako deblista, ale zaliczył również sześć pojedynków singlowych (wygrał dwa, w tym jeden z powodu kontuzji rywala, Szwajcara [[Marc Rosset|Marca Rosseta]]). Łączny bilans występów Holendra w Pucharze Davisa wynosi 10 zwycięstw i 6 porażek. Uczestniczył m.in. w historycznym zwycięstwie nad Hiszpanią w [[1993]] (było to pierwsze zwycięstwo Holandii od czasu utworzenia tzw. Grupy Światowej, stanowiącej najwyższą klasę rozgrywkową Pucharu Davisa), ale wystąpił jedynie w deblu (z Haarhuisem), przegranym z [[Sergio Casal]]em i [[Emilio Sánchez]]em. Razem z Haarhuisem uczestniczył również w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1996|igrzyskach olimpijskich w Atlancie]] w [[1996]]. Holendrzy otarli się o medal, przegrywającprzegrali w półfinale z Woodforde'm i Woodbridge'm, a w meczu o trzecie miejsce dośćnie niespodziewanie ulegającsprostali Niemcom [[David Prinosil|Prinosilowi]] i [[Marc-Kevin Goellner|Goellnerowi]]. Ciekawostkę stanowi fakt, że pechowe czwarte miejsce przypadło na olimpiadzie w Atlancie także reprezentacyjnym koleżankom Eltingha i Haarhuisa - [[Manon Bollegraf]] i [[Brenda Schultz|Brendzie Schultz]] w deblu pań.