Bitwa na wydmach: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Belissarius (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Belissarius (dyskusja | edycje)
→‎Podłoże: drobne merytoryczne
Linia 27:
Pod ich skrzydłami próbował sformować armię i armadę inwazyjną, a jednocześnie zorganizować wiernych mu rojalistów angielskich. Tymczasem nie cichło napięcie pomiędzy Francją i Hiszpanią. Oba kraje były po przeciwnych stronach w czasie [[Wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]], a młodziutki lecz ambitny król Francji [[Ludwik XIV]] z zainteresowaniem przyglądał się Niderlandom.
 
W latach [[1648]]-[[1653]] miały we Francji miejsce zatargi między dworem a parlamentem zwane ogólnie [[Fronda (bunt)|Frondą]]. Zakończyły się przegraną buntowników i ucieczką za granicę [[Ludwik II Burbon-Condé|Kondeusza]], który wstąpił na służbę władcy Hiszpanii. Wzdłuż granicy francusko-belgijskiej dochodziło do częstych starć, ale choć Kondeusz był znakomitym dowódcą, natrafił na równego sobie wicehrabiego de Turenne, nowego [[Marszałkowie Francji|marszałka Francji]].
 
W [[1657]] roku Francja sprzymierzyła się ze swą odwieczną rywalką – Anglią. Pierwszy Minister, kardynał [[Jules Mazarin]] szukał pomocy, szczególnie w postaci silnej floty, a Cromwell możliwości ponownego postawienia stopy na kontynencie<ref>Po utracie Calais w roku 1558</ref>. Jesienią zjednoczone wojska francusko-angielskie (3-tysięcznym kontyngentem angielskim dowodził William Lockhart) zajęły miejscowość [[Mardyck]] i ruszyły w kierunku Dunkierki. Oblężenie miasta rozpoczęło się w maju [[1658]], gdy okręty angielskie dostarczyły 21-tysięczny korpus oblężniczy<ref>Davis, s.222</ref>.