Jerzy Konikowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Wojsko Polskie; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 14:
'''Jerzy Konikowski''' (ur. [[24 stycznia]] [[1947]] w [[Bytom]]iu) – polski [[Szachy|szachista]], [[Publicystyka|publicysta]] i trener szachowy, od roku [[1981]] obywatel [[Niemcy|Niemiec]].
Z zasadami gry w szachy zapoznał się w wieku 14 lat. W maju [[1961]] roku został członkiem sekcji szachowej przy Okręgowym Klubie Oficerskim OKO ''Caissa'' w [[Bydgoszcz]]y. W swym pierwszym w życiu turnieju w mistrzostwach [[Pomorze|Pomorza]] juniorów zajął V miejsce, wyprzedzając m.in. jednego z najbardziej utalentowanych zawodników w historii polskich szachów, [[Jerzy Lewi|Jerzego Lewiego]]. W sumie był 4-krotnie mistrzem okręgu bydgoskiego juniorów i 2-krotnie seniorów. W mistrzostwach Polski juniorów w [[Goleszów|Goleszowie]] ([[1965]]) podzielił III-IV miejsce, natomiast w [[Wisła (miasto)|Wiśle]] ([[1967]]) był trzeci i zdobył brązowy medal. Reprezentował barwy kraju w meczach międzypaństwowych juniorów przeciwko [[Węgry|Węgrom]] (1965) i [[Szwecja|Szwedom]] ([[1966]] i 1967). W roku [[1968]] wygrał międzynarodowy [[System szwajcarski|turniej otwarty]] o ''Puchar [[Podlasie|Podlasia]]'' w [[Augustów|Augustowie]] oraz turniej "B" im. [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]] w [[Lublin]]ie. W roku [[1969]] został mistrzem [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]], a rok później wygrał V turniej międzynarodowy o ''Puchar [[Bieszczady|Bieszczadów]]'' w [[Solina|Solinie]]. Na początku [[1971]] roku wyjechał na stałe do [[Kraków|Krakowa]], gdzie bronił barw I-ligowego ''Klubu Hutnika'' [[Nowa Huta (część Krakowa)|Nowa Huta]]. Szybko awansował na drugie miejsce w kadrze krakowskiej za [[Olimpiada szachowa|olimpijczykiem]] [[Jerzy Kostro|Jerzym Kostro]]. W [[1975]] roku wywalczył brązowy medal na indywidualnych mistrzostwach Polski w [[Szachy błyskawiczne|grze błyskawicznej]] w Bydgoszczy, natomiast w konkurencji drużynowej, grając na I szachownicy w ''Hutniku'', czynnie przyczynił się do zdobycia złotego medalu.
Wcześnie zajął się pracą szkoleniową. W Bydgoszczy trenował Lidię Fentzel, która była dwukrotną mistrzynią Polski juniorek w latach [[1967]] i [[1969]]. W latach [[1976]]-[[1977]] kształcił się na [[Akademie wychowania fizycznego w Polsce|AWF]] w [[Warszawa|Warszawie]] i uzyskał tytuł zawodowego trenera II klasy. W [[1977]] roku został zaangażowany do szkolenia kadry juniorów w [[Częstochowa|Częstochowie]]. Jego podopiecznymi zostali przyszli reprezentanci kraju i olimpijczycy [[Roman Tomaszewski (szachista)|Roman Tomaszewski]], bracia [[Artur Sygulski|Artur]] i [[Bogusław Sygulski|Bogusław Sygulscy]] oraz [[Jacek Flis]]. W plebiscycie ''[[Gazeta Częstochowska|Gazety Częstochowskiej]]'' znalazł się dwukrotnie (1980 i 1981) w piątce najlepszych trenerów w częstochowskim sporcie. W latach [[1978]]-[[1981]] był trenerem kadry [[Polski Związek Szachowy|Polskiego Związku Szachowego]]. Na [[Olimpiada szachowa 1980|olimpiadzie szachowej]] w [[Valletta|Valletcie]] w roku [[1980]] kierowana przez niego drużyna kobieca zdobyła brązowy medal, jeden z dwóch zdobytych przez polskie szachistki w powojennej historii występów na olimpiadach.
Linia 39:
{{DEFAULTSORT:Konikowski, Jerzy}}
[[Kategoria:Polscy szachiści]]
[[Kategoria:Niemieccy szachiści]]
| |||