Ukraiński Kościół Prawosławny Kanady: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
Linia 8:
W czerwcu [[1918]] grupa Ukraińców–grekokatolików ze stanów [[Manitoba]], [[Saskatchewan]] i [[Alberta]] postanowiła zmienić wyznanie na prawosławne w celu lepszego zachowania narodowych tradycji. Powstało wówczas Ukraińskie Bractwo Prawosławne, którego przedstawiciele skontaktowali się z biskupem [[Aleksander (Niemołowski)|Aleksandrem (Niemołowskim)]], hierarchą Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i Ukraińcem z pochodzenia, prosząc go o wzięcie udziału w soborze założycielskim Ukraińskiego Greckiego Kościoła Prawosławnego w Kanadzie, a w konsekwencji - przyjęcie funkcji jego zwierzchnika<ref name="history"/>. Biskup początkowo wyraził zgodę, jednak ostatecznie odmówił angażowania się w organizację Kościoła o charakterze etnicznie ukraińskim, twierdząc, że Ukraińcy nie są samodzielnym narodem, a nowa struktura miałaby z gruntu polityczny charakter<ref>D. Pospielovsky, ''The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982'', t.II, s.282</ref>. Mimo tego do soboru doszło 28 grudnia 1918, bez udziału jakiegokolwiek biskupa. Dopiero w drugim soborze, 27 listopada [[1919]] wziął udział metropolita German z Patriarchatu Antiocheńskiego, który zgodził się tymczasowo stanąć na czele Kościoła do momentu, gdy nie zostanie wyświęcony nowy hierarcha narodowości ukraińskiej. Metropolita German był głową Kościoła do [[1924]]. W tym czasie znajdował się on tym samym w jurysdykcji patriarchy Antiochii<ref name="history"/>.
=== Okres niekanonicznego statusu Kościoła ===
W [[1924]] do USA przybył arcybiskup [[Jan (Teodorowicz)]], wyświęcony na biskupa w niekanonicznym [[Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny|Ukraińskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym]]. Mimo traktowania jego chirotonii za nieważną przez kanoniczne Kościoły prawosławnegoprawosławne, IV sobór Ukraińskiego Greckiego Kościoła Prawosławnego w Kanadzie, w dniach 16–17 lipca 1924 zaprosił go do objęcia funkcji zwierzchnika Kościoła, którą ten przyjął. Arcybiskup nie przebywał na stale w Kanadzie; codzienne obowiązki administracyjne wykonywał konsystorz<ref name="history"/>. Hierarcha próbował uzyskać akceptację własnych święceń przez Kościoły kanoniczne, jednak Patriarchat Konstantynopolitański odmówił przyjęcia zarówno jego, jak i struktur Kościoła Ukraińskiego w Kanadzie<ref name="rob120">R. Roberson, ''Chrześcijańskie Kościoły Wschodnie'', s.120</ref>. Mimo nieustalonego statusu kanonicznego Kościół rozwijał się i w [[1928]] zrzeszał ok. 64 tys. wiernych zrzeszonych w 152 parafiach, posiadał jednak tylko 21 kapłanów<ref name="history"/>.
 
Wątpliwości związane ze statusem arcybiskupa Jana doprowadziły w [[1946]] do jego rezygnacji z urzędu<ref name="history"/>. Zastąpił go inny hierarcha związany z Ukraińskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym, arcybiskup [[Mstysław (Skrypnyk)]], który sprawował urząd do [[1950]]. Zastąpił go metropolita [[Polikarp (Sikorski)]], wyświęcony w [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|Polskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym]], w czasie II wojny światowej lider ruchu na rzecz autokefalizacji Kościoła ukraińskiego<ref name="history"/>.
 
=== Reorganizacja Kościoła ===
W [[1951]] nadzwyczajny sobór postawił przed sobą zadanie wyboru nowego hierarchy, osoba którego pozwoliłaby na nowo uznać Kościół za kanoniczny. Spośród czterech kandydatów wybrany został metropolita [[Iwan Ohijenko|Hilarion (Ohijenko)]], który otrzymał tytuł metropolity Winnipeg i całej Kanady. Inny kandydat, arcybiskup [[Michał (Choroszy)]] objął urząd arcybiskupa Toronto i eparchii wschodniej. Kościół liczył w tym momencie ok. 110 tys. wiernych zrzeszonych w 300 placówkach duszpasterskich. W związku z tym w [[1959]] na biskupa Edmonton i eparchii zachodniej został wyświęcony [[archimandryta]] [[Andrzej (Metiuk)]], zaś cztery lata później archimandryta [[Borys (Jakowkewycz)]] został biskupem Saskatoon i eparchii centralnej<ref name="history"/>.