Fields of the Nephilim: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m usunięcie zbędnego parametru, zmiany kosmetyczne
Linia 47:
Zespół odczuwał trudy wieloletniej pracy i ciągłych tras koncertowych oraz presję wzrastających wymagań wytwórni fonograficznej. Decyzja o zawieszeniu działalności muzycy podjęli wspólnie, potrzebowali czasu na odpoczynek i realizację własnych projektów. Ale jednocześnie zapewniali: ''Fields Of The Nephilim będzie istniał zawsze.<ref>''Graveyard shifts'', Melody Maker 23-03-1991.</ref>'' Na pożegnanie ukazał się koncertowy album ''[[Earth Inferno]]'' a wkrótce potem kaseta video ''[[Visionary Heads]]''. W tym samym roku, we Włoszech wydano całkowicie nielegalnie dwie pierwsze ep-ki pod wspólnym tytułem ''[[Laura]]'', dodatkowo w fatalnej jakości.
 
Pettitt, WhisterYates i Wrightowie zaangażowali nowego wokalistę '''Andy'ego Delaney'a''' i pod nazwą [[Rubicon]] dość szybko wydali pierwszą płytę o znamiennym tytule ''[[What's Starts, Ends]]'' (1992). Trzy lata później ukazał się kolejny krążek ''[[Room 101]]'', który zakończył historię Rubiconu. Oba albumy przynosiły muzykę nieco podobną do twórczości The Nephilim, choć bardziej rockową i pozbawioną ''wszystkich tych gotyckich naleciałości''<ref>cf.5</ref>.
 
Carl początkowo poświęcił się filmowi, zagrał epizodyczną rolę w ''[[Hardware (film)|Hardware]]'' Stanleya. Potem zaszył się we własnym studiu i zaczął pracę nad materiałem. W wywiadach z lat 1992 i 1993 informował o swoim nowej metamorfozie - [[The Nefilim]], niosącym powiew świeżości. Zapowiadał muzykę melodyjną, atmosferyczną a z drugiej strony ciężką i pełną kontrastów <ref>S. Constantine, ''Interview with Carl McCoy'', Siren Magazine 1992; T. Guntermann, ''The Nefilim - Carl is back'', Zillo Magazine 12/1993.