Mani: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w zachodniej [[Persja|Persji]]. Wychowywał się we wspólnocie [[elkazaici|elkazaitów]], ruchu [[gnostycyzm|gnostyckiego]] działającego w [[III wiek|III]] i [[IV wiek]]u, wywodzącego się z [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]]. W dwunastym roku życia Mani miał pierwsze [[objawienie]]. Drugie objawienie, które miało miejsce 12 lat później dało początek [[manicheizm]]owi. Poglądy [[religia|religijne]] Maniego łączyły wpływy różnych religii, z których najważniejszy jest związek z [[Zaratusztrianizm|zoroastryzmem]].

 

Dzieje manichejczykow w Afryce są lepiej znane, gdyż stamtąd właśnie pochodził ich najsłynniejszy wyznawca. Św. Augustyn był w latach 373 - 382 manichejczykiem i choć ostro później atakował swoja poprzednia wiarę, nigdy nie uwolnił się całkowicie spod wpływu jej doktryn. Wydaje się, że manicheizm w Afryce wygasł po inwazjach Wandalów i po osłabieniu kontaktów ze Wschodem. Ośrodkiem ruchu manichejskiego była zachodnia Azja , Syria, i Mezopotamia. Z pism ortodoksyjnych polemistów działających w wieku IV i na początku V, jak święty Efrem czy Marek Diakon z Gazy oraz z twórczości sporej grupy autorów późnogreckich , syryjskich a także arabskich dowiadujemy się, ze wiara ta przetrwała aż do wieku X , mimo prześladowań zarówno ze strony chrześcijan, jak zaratusztrian i muzułmanów.