Bakałarzewo: Różnice pomiędzy wersjami

Miasteczko zostało założone w głębi puszczy w początkach [[XVI wiek]]u i pierwotnie nosiło nazwę ''Dowspuda Bakałarzewska'' lub ''Bakałarszczyzna'' (''Bakałarowszczyzna''). W 2. połowie [[XVI wiek]]u była już określana jako ''Bakalarowo''. Nazwa pochodzi od przezwiska Mikołaja Michnowicza - "Bakałarza", pisarza królewskiego, jednego z założycieli miejscowości. Już w 1558 roku Bakałarzewo było miastem. Posiadało swego burmistrza, wójta, rajców a nawet starostę w ramach prawa dziedzica. W 1609 roku właściciel miasta i okolicznych dóbr Mikołaj Wolski ufundował do kościoła do dziś zachowany ołtarz. Na rzecz parafii przekazał też wieś Kotowinę. Od 2. połowy XVII i w XVIII wieku właścicielami Bakałarzewa byli Chlewińscy. W XIX wieku należało do Stefana Horaczko, a po jego śmierci do Kierglewicza i Jana Horaczko, a następnie do Jana Stegmana i Brunona Karwowskiego. Najstarszymi ulicami poza Rynkiem są: Kamieńska, Filipowska, Kozia, Młyńska (dawniej Królewiecka), Suwalska (dawniej Grodzieńska), Krzywa (dawniej Stodolna), Kościelna (obecnie droga do plebanii). W 1870 roku odebrano prawa miejskie i Bakałarzewo stało się osadą miejską (miasteczkiem). Na początku XX wieku mieszkało tu blisko 2000 osób, z czego ponad połowa to Żydzi.