Grupa Szybka „Kalinčak”: Różnice pomiędzy wersjami

'''Grupa Szybka (krypt. „Kalinčak”)''', słow. – ''Rýchla Skupina "Kalinčak'', dowódca ppłk [[Ján Imro]] (od [[5 września]] [[1939]]–[[8 lipca]] [[1941]]), skład: I [[dywizjon]] kawalerii, II dywizjon kolarzy, III dywizjon zmotoryzowany. Jednostka sformowana [[5 września]] [[1939]] w miejscowości [[Vranov nad Topľou]] jako [[szwadron]] kawalerii zmotoryzowanej pod kryptonimem ''Kalinčak'', pierwszym dowódcą został ppłk [[Ján Imro]]. Jednostka była wyposażona w 13 [[czołg]]ów typ [[PzKpfw 35(t)|LT-35]], 6 wozów pancernych typ [[OA vz.30|OA.wz. 30]] oraz 6 armat przeciwpancernych kal. 37 mm wz. 37. [[7 września]] w miejscowości [[Brekov]] została uzupełniona o pluton 6 czołgów. W okresie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] jednostka ta współdziałała z 2 Dywizją Piechoty (krypt. „Škultéty”) dowodzoną przez gen. II klasy [[Alexander Čunderlík|Alexandra Čunderlíka]] w rejonie [[Poprad (miasto)|Poprad]]–[[Brezno]] oraz [[Stropkov]]–[[Svidnik]] jako osłona prawego skrzydła niemieckiego [[XVIII Korpus Górski|XVIII Korpusu Armijnego]]. [[16 września]] zabezpieczała tyły frontu między miastami [[Sanok]] i [[Dukla]]<ref>" 3 Dywizja Piechoty (Razus) [[10 września]] 1939 przekroczyła granicę i maszerowała jedną kolumną na Bukowsko, a drugą na [[Baligród]]. Do [[11 września]] osiągnęła rejon Bukowsko, [[Sanok]], [[Lesko]]. [w:] Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3. 2004. str. 130. op. cit. W. Steblik. O koncentracji niemieckiej na Słowacji w 1939 roku. WPH 1961. nr. str. 301.; "oddziały 3 Dywizji Piechoty obsadziły Dubne-[[Tylicz]] i Łupków a do [[11 września]] 1939 osiągnęły rubież [[Cisna]], [[Jabłonki]], [[Baligród]] ..." [w:] Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3, 2004. op. cit. P. Simunic. Slovenska armada s. 25.; "Po tym terminie zastąpiły ją pododdziały Grupy Szybkiej Kalinciak, które ostatnich polskich jeńców wzięły [[19 września]] [[1939]] w rejonie Bukowsko, [[Wysoczany]]." [w:] Przegląd Historyczno-Wojskowy. Nr. 3. 2004. str. 131.</ref>. Jednostka powróciła na Słowację [[1 października]] [[1939]].

 

 

Do bezpośrednich kontaktów z udziałem ludności polskiej i wojska słowackiego dochodziło od wiosny 1941. Przed uderzeniem Niemiec na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w czerwcu 1941 w [[Zagórz]]u, a następnie w [[Ustrzyki Dolne|Ustrzykach Dolnych]] stacjonowały liczne oddziały armii słowackiej koalicjantów III Rzeszy. Miejscowa ludność nawiązywała z nimi wręcz przyjacielskie kontakty. Słowaccy żołnierze brali udział we wspólnych z Polakami mszach św. ''Na nabożeństwa przychodzili żołnierze zgrupowani w dużych oddziałach. Ludność polska mieszała się w kościele z wojskiem i razem śpiewała pieśni nabożne, a zwłaszcza do Matki Boskiej. Melodie naszych pieśni oraz ich treść były bardzo podobne do słowackich. Tak się utarło, że myśmy zaczynali jedna zwrotkę , a Słowacy śpiewali drugą.''; ''Jak wiadomość o tych nabożeństwach rozeszła się wśród ludzi, to przychodziły takie tłumy, że kościół ani połowy nie mógł pomieścić. Ludzie stali wokół kościoła zwartym tłumem i wspólnie z wojskiem w podniosłym nastroju śpiewali nabożne pieśni. Punktem kulminacyjnym było zawsze zakończenie, gdy żołnierze słowaccy gromkim głosem śpiewali swój hymn narodowy. Melodia tego hymnu jest niemalże identyczna z polskim hymnem. Wszyscy wstawali wówczas na baczność.''<ref>Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej. zesztyt 7. 2007. op.cit. E. Osika. Parę uzupełnień do art. A. Zagórskiego "O współpracy Słowaków z Armią Krajową</ref>