Bolesław Erzepki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
poprawa linków
Linia 1:
'''Bolesław Erzepki''' (ur. [[5 lipca]] [[1852]] w Pawłowicach koło [[Leszno|Leszna]], zm. [[27 marca]] [[1932]] w [[Poznań|Poznaniu]]), polski historyk kultury, profesor tytularny [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza|Uniwersytetu Poznańskiego]], członek-korespondent [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]].
 
Był synem Józefa (ogrodnika) i Rozalii ze Szczepańskich. Kształcił się w gimnazjum w Lesznie, następnie studiował slawistykę i historię na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]] (1875-1884). W latach 1877-1885 praktykował jednocześnie w Bibliotece Miejskiej we [[Wrocław]]iu; w [[1885]] obronił doktorat na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie pracy ''Der Text der Gnesener Predigten kritisch beleuchtet''. W tym samym roku przeniósł się do Poznania i został bibliotekarzem oraz konserwatorem zbiorów Biblioteki [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół NaukNau]]k. Współpracował z "Dziennikiem Poznańskim". W [[1915]] przyczynił się do powstania Uniwersytetu Poznańskiego. W latach [[1919]]-[[1920]] był dyrektorem Archiwum Państwowego w Poznaniu, a w [[1922]] został profesorem honorowym Uniwersytetu Poznańskiego; w latach 1917-1918 prowadził wykłady z języka polskiego oraz historii literatury polskiej XV-XIX wieku w Towarzystwie Kursów Naukowych w [[Warszawa|Warszawie]].
 
W [[1904]] został członkiem-korespondentem AU (późniejsza PAU); brał udział w pracach Komisji Językowej, Komisji do Badań w Zakresie Historii Literatury i Oświaty w Polsce oraz Komisji Antropolgicznej AU. Od [[1885]] był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1893-1914 przewodniczący Wydziału Historyczno-Literackiego, 1923 członek honorowy), od 1904 członkiem Sekcji Archeologicznej Muzeum Królestwa Czeskiego w [[Praga|Pradze]], od [[1923]] członkiem honorowym Instytutu Zachodnio-Słowiańskiego w Poznaniu.