Pour le Mérite: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Order wojskowy 1740-1918 ==

Order został ustanowiony przez [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka Wielkiego]] w [[1740]] roku podczas wojny z Austrią jako najwyższe odznaczenie wojskowe. Wywodzi się z ustanowionego w [[1687]] przez [[elektorzy Rzeszy|kurfirsta]] [[Brandenburgia|Brandenburgii]] i księcia [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]] [[Fryderyk I Hohenzollern|Fryderyka III (I)]] odznaczenia [[Ordre de la Générosité]]. Order ''Pour le Mérite'' był początkowo nadawany również za zasługi cywilne, otrzymał go m.in. [[Voltaire|Wolter]]. Dopiero od stycznia 1810 król [[Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern|Fryderyk Wilhelm III]] przeznaczył ten order jedynie dla oficerów za wybitne zasługi wojskowe na polu bitwy. W 1816 liczba odznaczonych wynosiła ok. 1000, w XIX wieku sięgnęła kilku tysięcy. Król [[Wilhelm I Hohenzollern|Wilhelm I]] za kampanię [[1866]] roku zaczął nadawać wielki krzyż ''Pour le Mérite''.

Odznaczenie to stało się szczególnie znane w okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], zwłaszcza z powodu nadawania go lotnikom - [[as myśliwski|asom myśliwskim]]. Pierwszymi lotnikami, którzy go otrzymali 12 stycznia 1916, byli [[Max Immelmann]] i [[Oswald Boelcke]]. Od koloru orderu i imienia Immelmanna order ten zaczął być nieformalnie znany jako Niebieski Max ([[Język niemiecki|niem.]] ''Blauer Max'', [[Język angielski|ang.]] ''Blue Max''). W późniejszym okresie był przyznawany pilotom, którzy zestrzelili co najmniej 20 samolotów; orderem tym zostało łącznie odznaczonych 132 pilotów. Otrzymali go wówczas m.in. [[Manfred von Richthofen]] i [[Hermann Göring]]. Order został zniesiony po upadku cesarstwa niemieckiego i abdykacji [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]] 9 listopada [[1918]]. Ostatnim żyjącym odznaczonym był niemiecki pisarz [[Ernst Jünger]], po którego śmierci ([[1998]]) order wojskowy wygasł.