Instancja (prawo): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
doprecyzowanie zapisów odnośnie Konstytucji, wskazanie art 78 |
|||
Linia 1:
'''Dwuinstancyjność''' – jedna z zasad [[postępowanie sądowe|postępowania sądowego]] i pozasądowego. Oznacza, że strona niezadowolona z [[orzeczenie (prawo)|orzeczenia]] organu pierwszej instancji (przed którym rozpoczęto postępowanie) może wnosić przewidziane prawem [[środek odwoławczy|środki odwoławcze]] do organu hierarchicznie wyższego ([[sąd drugiej instancji|drugiej instancji]]).
W praktyce dwuinstancyjność jest najczęściej spotykaną zasadą rządzącą postępowaniem sądowym lub pozasądowym, stanowiącą kompromis między możliwością kontroli a sprawnością postępowania.
Postępowanie '''jednoinstancyjne''' jest z natury rzeczy najszybsze, ale oznacza brak możliwości odwołania od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji, a tym samym brak możliwości kontroli tego orzeczenia, co może doprowadzić do istnienia w obrocie prawnym orzeczeń wadliwych. Z kolei '''większa liczba instancji''' zwiększa możliwości naprawienia błędów organu pierwszej instancji, ale automatycznie powoduje przedłużenie postępowania. Postępowanie trójinstancyjne występowało w [[postępowanie cywilne|procesie cywilnym]] w sprawach niezakończonych przed dniem [[5 lutego]] [[2005]] r., od kiedy [[zwyczajny środek odwoławczy]] w postaci [[kasacja|kasacji]] (trzecia instancja) został usunięty na rzecz [[zwyczajny środek odwoławczy|nadzwyczajnego]] środka - [[skarga kasacyjna|skargi kasacyjnej]].
W polskim prawie co najmniej dwuinstancyjność postępowania sądowego gwarantuje stronom art. 176 [[Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej|Konstytucji]], natomiast ogólna zasada dająca gwarancję więcej niż jednej instancji znajduje sie w art. 78 Konstytucji RP.
[[Kategoria:Prawo procesowe]]
| |||