Ballestrem: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MystBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: fr:Ballestrem
Kelvin (dyskusja | edycje)
red., poprawa linków, int.
Linia 7:
 
===Droga na Śląsk===
Giovanni Baptysta nie pozostał długo w Turynie. Najpierw zaciągnął się do wojska księcia [[Weimar]]u. Później zmienił mundur na cesarski. Gdy wybuchła w [[1740]] r. [[Wojny śląskie|wojna o Śląsk]] między [[Habsburgowie|Habsburgami]] i [[Hohenzollernowie|Hohenzollernami]], służył w armii pruskiego króla. Gdy skończyły się walki, zwycięzcą był pruski władca [[Fryderyk II Wielki]], pozostał na Śląsku i w [[1748]] r. ożenił się z Marią Elżbietą von Stechow.
 
Teść Giovanniego – Franciszek Wolfgang von Stechow już od ponad 10 lat był właścicielem majątku [[Pławniowice]]. W tamtejszym pałacu znajdowała się główna siedziba rodziny von Stechow, a potem Ballestremów, aż do [[1945]] r.
 
Po przyłączeniu Śląska do Prus został mianowany pierwszym starostą toszecko-gliwickim. Kupił wówczas [[Ruda (dzielnica Rudy Śląskiej)|Rudę]] i [[Zabrze#Biskupice|Biskupice]]. W [[1751]] r. przekształcił oba majątki w [[Majorat (majątek)|majorat]]. Odtąd niepodzielony majątek mógł odziedziczyć tylko jeden spadkobierca. Król Fryderyk Wielki zatwierdził nowy status dóbr [[23 stycznia]] [[1752]] r.
 
Kilka lat później Prusy i Austria znowu starły się w [[wojna siedmioletnia|wojnie siedmioletniej]]. Próba powrotu Śląska pod panowanie Habsburgów się nie powiodła. Giovanni Baptysta znowu znalazł się na polu walki. Zmarł na początku konfliktu, wskutek ran odniesionych w bitwie pod [[Praga|Pragą]] wiosną [[1757]] r.
 
Linia 29 ⟶ 30:
===Wielka polityka===
[[Image:Wappen-Ballestrem.jpg|thumb|200px|right|Herb Ballestremów]]
Po osiągnięciu odpowiedniej pozycji finansowej przyszedł czas na politykę. Pomógł przypadek a raczej wypadek. Hrabia '''Franciszek''' służył w wojsku podczas [[wojna prusko-francuska|wojny prusko-francuskiej]] ([[1870]]-[[1871]]). W okolicach [[Paryż]]a spadł nieszczęśliwie z konia. Musiał opuścić armię. Wstąpił wówczas do nieco wcześniej utworzonej [[Partia Centrum|Partii Centrum]]. Jako jej śląski przywódca stał się znany w całych Niemczech.
 
Zasiadał w Śląskim Sejmie Prowincjonalnym. W latach [[1872]]-[[1906]] był posłem do ogólnoniemieckiego parlamentu – [[Reichstag]]u. Od [[1896]] r. był jego przewodniczącym. W [[1904]] r. stał się dziedzicznym członkiem pruskiej Izby{Izba Panów (niem. Herrenhaus, odpowiednik brytyjskiej |Izby Lordów)Panów]].
 
Osobisty majątek hrabiego Franciszka szacowano na ok. 18 mln marek. Dla porównania najbogatszy na Śląsku (i drugi w Niemczech) magnat, książę [[Guido Henckel von Donnersmarck|Guido książę von Donnersmarck]] ze [[Świerklaniec|Świerklańca]] posiadał fortunę szacowaną wówczas na prawie 200 mln marek.
OstroFranciszek ostro bronił niemieckiego stanu posiadania na Górnym Śląsku. Głośne była jego wypowiedź, że "...''Polaków górnośląskich należy bić po pysku''...".
 
===Dla pracowników===
Mimo swej surowości dbał o swych pracowników. Traktował ich jak wymagający, ale kochający ojciec. Zakładał osiedla, kasyna, biblioteki.. Dzięki jego staraniom prąd elektryczny do oświetlenie ulic w Rudzie zainstalowano w [[1889]] r. W [[Głuchołazy|Głuchołazach]] wybudował dom wypoczynkowy.
 
Przy udziale funduszy hrabiego powstały m.in.: neogotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela i klasztor Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego Paulo w Biskupicach, a w Rudzie: neogotycki kościół Matki Bożej Różańcowej, Kaplica św. [[Pius X|Piusa X]], dom wdów i przedszkole, gmach ogólnokształcącej szkoły średniej oraz kościół św. Józefa.
Linia 52 ⟶ 53:
 
===Po wojnie===
{{POV|sekcja}}. Wdowa po hrabim Mikołaju, Anna przeniosła się z dziećmi najpierw do Turyngii, a potem do Bawarii. Zmarła w [[1965]] r. Spadkobierca rodzinnych tradycji i formalnym właścicielem majoratu rudzko-pławniowicko-biskupickiego stał się jej najstarszy syn hrabia '''Walenty'''. Po ślubie zamieszkał w [[Norymberga|Norymberdze]]. Jego żoną została hrabianka Elżbieta von Westphalen zu Fürstenberg. Wkrótce potem zamieszkali niedaleko [[Ratyzbona|Ratyzbony]], w [[Straubing]]. Zakupił tam [[cegielnia|cegielnię]] wraz z nieco podniszczonym, starym domem. Przez wiele lat była tu główna siedziba rodziny. W [[2005]] roku hrabia Walenty wraz z żoną przeprowadzili się pod Monachium, do [[Freising]].
Walenty Ballestrem zmarł [[20 stycznia]] [[2006]] roku.
 
MałżeństwaHrabiostwo hrabiego WalentegoWalenty i hrabiny ElżbietyElżbieta miałomieli pięcioro dzieci. Najstarszy syn Karol Ludwik jest lekarzem. Córka Monika pracuje w administracji kościelnej. Maria Pia została żoną barona Huberta Riederer von Paar zu Schönau. Mikołaj skończył studia na Uniwersytecie Technicznym w [[Berlin]]ie i tam mieszka do dziś. Najmłodsza z rodzeństwa, Agnieszka studiowała terapeutykę zajęciową w [[Hanower]]ze.
 
Od początku lat 90. samorząd miasta [[Ruda Śląska]] utrzymuje kontakty z rodziną hrabiego. W [[1995]] r. hrabia Walenty z małżonką Elżbietą uczestniczył w uroczystościach 700-lecia Rudy. Jednej z ulic nadano imię Ballestremów. To wyjątkowy fakt w skali całego Śląska, aby dzisiejsi mieszkańcy nazwali jedną ze swych ulic imieniem niegdysiejszych właścicieli. Ich syn '''Mikołaj''', pasjonat rodzinnej przeszłości, często odwiedza kraj swych przodków. Jedna z gazet zacytowała jego wypowiedź, gdy na początku września po raz kolejny zawitał na Śląsk: "...''Uwielbiam tu przyjeżdżać, historia i genealogia mojej rodziny jest moją prawdziwą pasją''..." ("Gazeta w Katowicach", z dn. 9 IX 2005).
 
Obecność Rodu Ballestremów miała silny wpływ na historię obecnego miasta [[Ruda Śląska|Ruda Śląska]]. Inwestycje w przemysł i naukę spowodowałysprawiły, że Ruda i Wirek (obecna Ruda Śląska) były jedną z najbogatszych gmin Prus. To tutaj jako pierwsza w Polsce powstała sieć elektryczna i wodociągowa, a linia tramwajowa powstała na długo przed pierwszą linią tramwajową w Krakowie. Dziś niestety ten potencjał jest marnowany a miastoMiasto, którego wizję posiadał Franciszek Ballestrem bardziej kojarzy się z upadłym przemysłem i niż z nowoczesnością i dobrobytem.
 
==Najważniejsza literatura==