Maria, żona Iwana Władysława: Różnice pomiędzy wersjami

O pochodzeniu Marii nie wiadomo nic pewnego. Nie jest również znana data jej ślubu z Iwanem Władysławem. Przekazana przez bizantyńskich historyków informacja o sześciu synach i sześciu córkach pochodzących z tego małżeństwa<ref>[[Jerzy Kedren]], s. 470-476. Za {{cytuj książkę |nazwisko = Runciman |imię = Steven |autor link = Steven Runciman |tytuł = Bulgarian Empire| strony=249-250}}</ref> wskazuje, że do ślubu musiało dojść najpóźniej na początku XI wieku. W 1015 roku po zamordowaniu swego kuzyna [[Gabriel Radomir|Gabriela Radomira]] mąż Marii objął tron, upadającego pod ciosami bizantyńskimi, carstwa bułgarskiego. Po trzech latach walk w lutym 1018 roku Iwan Władysław zginął pod murami [[Durrës|Dracza]]<ref name="Was71">{{Cytuj książkę |nazwisko= Wasilewski |imię=T. |autor link=Tadeusz Wasilewski |tytuł= Historia Bułgarii |strony=71}}</ref>.

Władzę nad resztkami państwa objęła caryca Maria. Jej synowie byli zbyt młodzi, by kierować państwem. Cesarz bizantyński [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazyli II]] na wiadomość o śmierci cara opuścił Konstantynopol. W [[Adrianopol]]u spotkał syna i brata bułgarskiego generała Krakry, którzy przywieźli mu wiadomość, że generał podda mu bronioną przez siebie twierdzę [[Pernik]]. Bazyli przyjął ich uprzejmie i obdarował godnościami. Do [[Mosynopolis]], kolejnego miejsca postoju cesarza, do [[Mosynopolis]] przybyli legaci z [[Bitola|Bitoli]], Morowizdu i Liplyanu wręczając cesarzowi klucze do tych miast. W [[Seres|Serres]] poddał się z cesarzowi Krakra wraz z dowódcami 35 podległych mu twierdz. Poprzedził go Dragomusz dowódca [[Strumica (miasto)||Strumicy]]. Cesarz mianował Dragomusza patrycjuszem i odesłał przed sobą do Strumicy<ref name="Run249">{{cytuj książkę |nazwisko = Runciman |imię = Steven |autor link = Steven Runciman |tytuł = Bulgarian Empire| strony=249-250}}</ref>.

Obserwując rozwój wydarzeń caryca zdecydowała się, za radą patriarchy Dawida, na poddanie państwa. Jej najstarszy syn [[Presjan Komitopul|Presjan]] sprzeciwił się tej decyzji i wraz z dwoma braćmi opuścił [[Ochryda|Ochrydę]] i udał się w góry. Większość dworzan poparła nowy kurs polityczny. Caryca wysłała z Ochrydy patriarchę Dawida z listami do cesarza Bazylego do Strumicy dla uzgodnienia warunków kapitulacji. Ze Strumicy cesarz bizantyński skierował się ku [[Skopje]], gdzie stacjonował z potężnym garnizonem generał bizantyński Dawid Arianites, następnie przeszedł przez Szczip i Prosek nad [[Wardar]]em i na koniec stanął pod murami Ochrydy. U bram miasta Maria spotkała się z cesarzem prowadząc cały dwór – trzech swoich synów i sześć córek, bastarda Samuela, dwie córki Gabriela Radomira i jego pięciu synów, spośród których jeden był ślepy. Bazyli przywitał ich serdecznie i przyjął ich poddanie się. W Ochrydzie Bułgarzy wydali cesarzowi skarbiec carski (wyroby ze złota, wyszywaną złotem odzież, kolekcję złotych diademów ozdobionych perłami) o wartości 100 centenarii, który tenBazyli rozdzielił pomiędzy wojsko jako łup wojenny<ref name="Run249"/>.