III Korpus Polski w Rosji: Różnice pomiędzy wersjami

Poczynając od [[15 lutego]] przystąpił on, w oparciu o uzyskaną bazę, do działań mających na celu obronę polskiego stanu posiadania na Ukrainie. Jednocześnie zarządził koncentracje zorganizowanych już oddziałów na Ukrainie w rejonie Antonin i [[Winnica (miasto)|Winnicy]] oraz wydał decyzję o powołaniu w sensie militarno - organizacyjnym. Zwierzchnikami politycznymi nad formacjami III Korpusu byli [[porucznik]] [[Władysław Raczkiewicz]], występujący w imieniu [[Rada Regencyjna|Rady Regencyjnej]] oraz [[Tadeusz Hołówko]] z ramienia [[Polska Organizacja Wojskowa|POW]]. Na podstawie decyzji Raczkiewicza w Korpusie następują zmiany personalne. Dowódca zostaje gen. [[Aleksander Osiński]], szefem sztabu płk. [[Przemysław Barthel de Weydenthal|Barthel de Weydenthal]]. Korpus brał udział w walkach z oddziałami Czerwonej Gwardii wspólnie z jednostkami ukraińskimi. Dowództwo korpusu podejmowało próby porozumienia się z rządem [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]], ale wobec złożoności sytuacji do porozumienia nie doszło. Również umowa między III Korpusem, a dowództwem austriackim z [[22 czerwca]] [[1918]] nie została wprowadzona w życie.