Wersja z 01:01, 17 lut 2010 edytuj Batwingwashere (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 2780 edycji m →‎Linki zewnętrzne: wikizacja ← poprzednia edycja		Wersja z 23:38, 26 cze 2010 edytuj anuluj edycję Zero (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 33 959 edycji m poprawa linków następna edycja →
Linia 1: [[~~Grafika~~Plik:60PounderRecoilMechanismDiagram.jpg\|thumb\|250px\|left\|Oporopowrotnik [[Armata 60-funtowa\|armaty 60-funtowej]]]] '''Oporopowrotnik''' to element konstrukcji [[działo\|działa]], montowany głównie przy armatach czołgowych oraz działach artylerii holowanej, stałej i samobieżnej, służący do zmniejszenia [[odrzut broni\|odrzutu]] [[lufa\|lufy]], spowodowania powrotu lufy do położenia sprzed strzału oraz utrzymywania lufy w tym położeniu przy dowolnych kątach podniesienia. Oporopowrotnik powoduje zmniejszenie sił działających na [[łoże działa]] podczas [[wystrzał]]u, w efekcie armata nie zmienia (lub prawie nie zmienia) swojego położenia, natomiast kolejne pociski trafiają w to samo miejsce. [[~~Grafika~~Plik:63mm Baranovsky gun 2.jpg\|thumb\|250px\|[[Armata Baranowskiego]]]] ===Historia=== Szybkostrzelność [[działo polowe\|polowych dział]] [[Broń odtylcowa\|odtylcowych]] ograniczał [[odskok działa]]. Po każdym strzale działo odskakiwało o kilkadziesiąt centymetrów do tyłu. Musiało być przesunięte z powrotem na stanowisko i wycelowane. Problem rozwiązywał oporopowrotnik. Pierwsze oporopowrotniki pojawiły się w drugiej połowie [[XIX]] wieku. Pierwszą konstrukcją była [[Armata Baranowskiego\|armata Baranowskiego]] kalibru 1.,5" z 1872 r. Jej wersja kalibru 2.,5" z 1875 r. została przyjęta formalnie w 1882 r. na uzbrojenie i użyta w [[X wojna rosyjsko-turecka\|X wojnie rosyjsko-tureckiej]] ([[1877]]-[[1878]]), [[Wojna rosyjsko-japońska\|rosyjsko-japońskiej]] ([[1904]]-[[1905]]) i [[Powstanie bokserów\|powstaniu bokserów]] ([[1899]]-[[1901]]). [[Działo górskie\|Górska armata]] Baranowskiego była pierwszym przyjętym na uzbrojenie działem o konstrukcji typowej dla [[działo szybkostrzelne\|armat szybkostrzelnych]]. Posiadała oporopowrotnik i [[kołyska\|kołyskę]] z prostolinijnym ruchem lufy. Nie istniała jeszcze teoria opornika stąd [[Władimir Baranowski\|W. Baranowski]] przyjął [[krótki odrzut lufy]], mniej korzystny od stosowanego później [[długi odrzut lufy\|długiego]]. Mimo tego, uzyskał przy zasilaniu nabojem scalonym kalibru 2.,5", maksymalną szybkostrzelność 10 strz./min. W Europie zwyciężyła doktryna Wille'a o nieprzydatności szybkostrzelnych dział polowych, dlatego wciąż produkowano działa z [[elastyczne łoże\|elastycznym łożem]] o kilkakrotnie mniejszej szybkostrzelności. Francuzi w tajemnicy opracowali teorię i wprowadzili na uzbrojenie armatę polową z oporopowrotnikiem [[Armata 75 mm wz. 1897\|75 mm wz. 1897]]. Przy zachowaniu ogólnej konstrukcji Baranowskiego wprowadzono długi odrzut lufy oraz [[proch bezdymny]] osiągając maksymalną szybkostrzelność 25 strz./min. Po ujawnieniu w 1900 r. przez Balliea prac teoretycznych na temat oporopowrotnika, podobne konstrukcje wprowadziły pozostałe kraje jeszcze przed wybuchem [[I wojna światowa\|I wojny światowej]]. Na francuskiej armacie 75 mm wzorowane były: rosyjska [[76 mm armata dywizyjna wz. 1902]], austro-węgierska [[8 cm FK M.5]] i zmodyfikowana niemiecka [[7.,7 cm FK 96]] o nowym oznaczeniu [[7.,7 cm FK 96 n.A.]]. ===Budowa===

Oporopowrotnik: Różnice pomiędzy wersjami