Messerschmitt Bf 110: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Xqbot (dyskusja | edycje)
Linia 100:
[[Plik:Me110G4 2.jpg|thumb|250px|Zdobyty przez RAF Me 110 jako nocny myśliwiec w wersji G4, widoczny radar]]
 
[[Kampania wrześniowa]] w Polsce stanowiła pierwszy sprawdzian bojowy zarówno Bf 110, jak też opracowanej koncepcji jego użycia. [[PZL P.11]] będące na wyposażeniu polskich eskadr myśliwskich wielokrotnie brały udział w powietrznych pojedynkach z Zerstörer. Zwrotniejsze, prowadzone przez lepiej wyszkolonych pilotów z łatwością uzyskiwały przewagę nad mało zwrotnymi, ociężałymi Bf 110. Jedynie brak silnego uzbrojenia [[PZL P.11]] powodował, iż wiele trafionych, i uszkodzonych Bf 110 powracało na lotnisko. Efektem trafienia [[PZL P.11]] salwą z 4 karabinów [[MG 17]], i 2 nkm [[MG FF]] 20 mm byłobyły jednak poważne uszkodzenia struktury płatowca, jego podzespołów, usterzenia oraz zerwanie dużych fragmentów poszycia. Większość z tych samolotów często była porzucana na lotniskach ze względów na rozmiar zniszczeń dokonanych przez ostrzał. W trakcie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] piloci [[PZL P.11]] zestrzelili 5 Bf 110C, i 2 Bf 110B, a także uszkodzili 4 Bf 110C, i 1 Bf 110B. Dopiero sukcesy w walkach z brytyjskimi, i francuskimi samolotami w ciągu [[1940]] roku wyrobiły Bf 110 opinię doskonałych i groźnych samolotów. Jednak w czasie [[Bitwa o Anglię|bitwy o Anglię]] w drugiej połowie 1940 roku pojedynki z nowoczesnymi myśliwcami brytyjskimi [[Supermarine Spitfire]], i [[Hawker Hurricane]] ponownie zweryfikowały tę ocenę. Luftwaffe w Bitwie o Anglię od lipca do końca września [[1940]] roku straciła w walkach 214 Bf 110, co stanowiło 60% stanu z [[29 czerwca]] tego roku. Od [[1941]] roku używano ich z o wiele lepszym efektem jako myśliwców nocnych (wersje Bf 110G oraz Bf 110H). Były używane jako myśliwce bombardujące (w tzw. pułkach niszczycieli), myśliwce nocne i przechwytujące (w walkach z bombowcami alianckimi). Wyposażenie nowszych wersji w [[radar]] oraz dodatkowe działka sprawił, że stały się one groźne dla bombowców brytyjskich latających na nocne wyprawy. Samoloty te z czasem przejęły główny ciężar obrony Rzeszy przed nocnymi nalotami alianckimi.
 
Ta ciężka, dwusilnikowa maszyna nie sprawdziła się jako konwencjonalny myśliwiec, mając mimo wszystko znacznie gorszą manewrowość. Jednocześnie układ chłodzenia, i układ olejowy okazały się niezwykle wrażliwe na uszkodzenia spowodowane ostrzałem z powietrza, i ziemi. W czasie walki powietrznej Bf 110 często tracił także strzelca pokładowego – a jego rolą była przecież ochrona tylnej półstrefy samolotu. Powodem tych strat było przede wszystkim niedostateczne opancerzenie stanowiska strzelca. Pewnym ratunkiem było tworzenie kręgu obronnego złożonego z kilku Bf 110, i stopniowe wycofywanie się tak utworzonej formacji w kierunku lotniska. Nie zawsze było to jednak możliwe.