Chloroplast: Różnice pomiędzy wersjami

Chloroplasty są otoczone dwiema błonami o różnej przepuszczalności, otaczającymi [[stroma (biologia)|stromę]] wypełniającą wnętrze chloroplastu. Błona zewnętrzna dobrze przepuszcza [[jon]]y. Wewnętrzna błona jest natomiast słabo przepuszczalna i tworzy liczne woreczki (zwane [[tylakoid]]ami). W chloroplastach granalnych ułożone są one w płaskie stosy zwane [[grana|tylakoidami gran]]. U chloroplastów bezgranalnych natomiast występują jedynie lamelle – tylakoidy stromy, czyli tylakoidy rozciągnięte wzdłuż całego chloroplastu (w [[komórki pochew okołowiązkowych|komórkach pochew okołowiązkowych]] niektórych roślin przeprowadzających [[fotosynteza C4|fotosyntezę C₄]]<ref>{{Cytuj pismo R| autor="Faludi-Dániel A., Demeter S., Garay AS | tytuł=Circular Dichroism Spectra of Granal and Agranal Chloroplasts of Maize. | rok=-1973 | czasopismo=Plant physiology | doi= | wydanie=52 | wolumin=1 | miesiąc=lipiec | pmid= 16658498 | strony=54–56"}}</ref> i glonów.

Chloroplasty powstają z [[plastyd|proplastydów]]. Pierwszy etap to zmiana kształtu proplastydu z kulistego na ameboidalny oraz zmiany w stromie. Powstaje tzw. plastyd ameboidalny, ze słabo rozwiniętym systemem błon. Kolejny etap cechuje się stopniowym zwiększaniem komplikacji budowy wewnętrznej. Pęcherzyki powstające poprzez wpuklanie się do środka wewnętrznej błony ustawiają się parami i łączą ze sobą, tworząc pęcherzyki pierwotnych tylakoidów. Powstaje tzw. plastyd przedgranowy. Poprzez wbudowywanie [[białka|białek]], [[tłuszcze|tłuszczy]] i barwników – [[chlorofil]]i i [[karoten]]ów zaczynają się kształtować błony tylakoidów. Następuje dalsza komplikacja budowy wewnętrznej, łączenie się tylakoidów w grana i w efekcie – utworzenie dojrzałego, funkcjonującego chloroplastu<ref>{{cytuj książkęR|imię=Przemysław |nazwisko="Wojtaszek |imię2=Adam |nazwisko2=Woźny |imię3=Lech |nazwisko3=Ratajczak (red.) |tytuł=Biologia komórki roślinnej. Tom 1. Struktura |edycja= |miejsce=Warszawa |rok=-2008 |wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN |isbn = 978-83-01-14838-6"}}</ref>

Przykłady prawdopodobnie [[wtórna endosymbioza|wtórnej endosymbiozy]] wzbogacającej gospodarza w fotosyntetyczne możliwości występują u niektórych roślinopodobnych [[protisty|protistów]] (''[[Stramenopile]]'', ''[[Cercozoa]]'') gdzie chloroplast otaczają 4 błony i (''[[Eugleniny|Euglenozoa]]'', ''[[Bruzdnice|Dinoflagellata]]'') gdzie są 3 błony. Dla wytłumaczenia tej odmienności przyjmuje się, że w tych przypadkach cała eukariotyczna komórka, dysponująca możliwością fotosyntezy (np. komórka organizmu spokrewnionego z dzisiejszymi [[Krasnorosty|krasnorostami]] lub [[zielenice|zielenicami]]) została endosybiotycznie przejęta przez organizm gospodarza. Przemawiają za tym podobieństwa molekularne, istnienie w niektórych takich chloroplastach szczątkowych eukariotycznych jąder komórkowych ([[nukleomorf]]ów) i in.<ref>{{Cytuj pismoR|nazwisko="McFadden|imię=G. I.|nazwisko2=i in|imię2=|tytuł=Evidence that an amoeba acquired a chloroplast by retaining part of an engulfed eukaryotic alga|czasopismo=Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America|wydanie=91|wolumin=9|strony=3690–3694|język=en|data=1996.07.23|url=http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=8170970-1994"}}</ref>

Aparat syntezy białek obecny w chloroplastach działa podobnie jak układ biosyntezy białka w cytoplazmie. Najważniejsze różnice to odmienna wielkość rybosomów oraz zastosowanie jako aminokwasu inicjującego biosyntezę N-formylometioniny w miejsce metioniny. Większość białek chloroplastowych kodowane jest przez genom jądrowy i wytwarzana na rybosomach cytoplazmy. Ich przeniesienie przez otoczkę chloroplastu jest mozłiwe dziei obecności na N-końcu sekwencji aminokwasów określanych jako peptyd. Peptyd ten łączy się z odpowiednim receptorem obecnym w błonach chloroplastu tranzytowy. Białko przenoszone jest przez błonę z nakładem energii przy współudziale [[białka opiekuńcze|białek opiekuńczych]], które rozwijają łańcuch przenoszonego białka wykorzystując energię w postaci ATP. Rozwinięcie łańcucha prowadzi do ekspozycji reszt hydrofobowych aminokwasów i przejście przez błonę białkowo-lipidową. Wewnątrz chloroplastu następuje przekazanie łańcucha białka kolejnym białkom opiekuńczym i odcięcie peptydu tranzytowego<ref>{{Cytuj książkę R| nazwisko= "Kopcewicz | imię=Jan | nazwisko2= Lewak | imię2=Stanisław | nazwisko3= Gabryś | imię3=Halina | inni= | tytuł= Fizjologia roślin | data=-2002 | wydawca=Wydaw. Naukowe PWN | miejsce=Warszawa | isbn=83-01-13753-3 | strony=232-234"}}</ref>.

{{Przypisy}}|przypisy=