Wacław Taranczewski: Różnice pomiędzy wersjami

 

Ze sztuką awangardową zetknął się po [[1918]] roku, poznając prace ekspresjonistów skupionych w grupie [[Bunt (grupa artystyczna)|Bunt]], formistyczne obrazy [[Zbigniew Pronaszko|Zbigniewa Pronaszki]] i rzeźby [[August Zamoyski|Augusta Zamoyskiego]]. W [[1921]] wstąpił do Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych w [[Poznań|Poznaniu]], gdzie kształcił się pod kierunkiem J. Bocheńskiego i J. Wronieckiego. W [[1922]] przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]] by rozpocząć studia w Akademii Sztuk Pięknych. Trudności finansowe zmusiły go do powrotu do [[Poznań|Poznania]] i kontynuowania nauki w Szkole Sztuk Zdobniczych. [[1923]] powrócił jednak do Krakowa i ukończył pierwszy rok studiów. Wszedł zarazem w krąg oddziaływania [[futuryzm|futurystów]], nawiązał kontakty z awangardowymi twórcami, [[Leon Chwistek|Leonem Chwistkiem]] i Józefem Jaremą. W [[1925]] trafił do pracowni [[Fryderyk Pautsch|Fryderyka Pautscha]], zaś od [[1927]] kształcił się pod kierunkiem Felicjana Szczęsnego-Kowarskiego. W [[1929]] wraz z Kowarskim przeniósł się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Na przełomie [[1929]] i [[1930]] z [[Paryż]]a przyjechał do [[Warszawa|Warszawy]] [[Tytus Czyżewski]]. Jego prace pobudziły warszawskie środowisko do uprawiania malarstwa kolorystycznego. [[1931]] Taranczewski ukończył studia i zadebiutował podczas II Salonu Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie. W [[1933]] wstąpił do reprezentującej kolorystyczną orientację [[Pryzmat (ugrupowanie artystyczne)|grupy Pryzmat]]. Indywidualne wystawy Taranczewskiego odbyły się w [[Poznań|Poznaniu]] ([[1932]], [[1936]]), [[Kraków|Krakowie]] ([[1934]]) i [[Warszawa|Warszawie]] ([[1938]]). W [[1935]] artysta odbył podróż do [[Paryż]]a. W [[1937]], wraz z [[Piotr Potworowski|Piotrem Potworowskim]] zwiedzał [[Grecja|Grecję]] i [[Włochy]]. W 1935 zajął się prowadzeniem w [[Poznań|Poznaniu]] galerii Salon 35. W [[1945]] przyjął funkcję prezesa [[Związek Polskich Artystów Plastyków|Związku Polskich Artystów Plastyków]]; przyczynił się też do reaktywowania Szkoły Sztuk Zdobniczych (od [[1946]] Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych) i objął stanowisko dyrektora tej uczelni. Od [[1948]] do [[1970]] był [[profesor]]em Akademii Sztuk Pięknych w [[Kraków|Krakowie]]. Kierował tu Katedrą Malarstwa Dekoracyjnego. Za swą działalność artystyczną, pedagogiczną i organizacyjną został uhonorowany Nagrodą Miasta Poznania (1946), Nagrodą [[Fundacja Guggenheima|Fundacji S. Guggenheima]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] ([[1958]]), [[Nagroda Miasta Krakowa|Nagrodą Miasta Krakowa]] ([[1964]]) i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia ([[1969]]).

 

{{DEFAULTSORT:Taranczewski, Wacław}}

[[Kategoria:Polscy malarze]]

[[Kategoria:Członkowie Związku Polskich Artystów Plastyków]]