Nikolaus Selnecker: Różnice pomiędzy wersjami

W tym czasie Melanchton zmarł, a Selnecker znalazł się pod wpływem swego teścia, Daniela Greisera, i stał się zaciekłym polemistą. Z tego powodu pojawiła się opozycja względem niego. Przeciwnicy wykorzystali fakt, że w jednym z kazań Selnecker zaatakował zamiłowanie księcia do łowiectwa, i w 1564 roku opuścił on Drezno. Następnego roku przyjął zaproszenie do [[Jena|Jeny]], jednak dwa lata później on i jego towarzysze, należący do grupy [[filipiści|flipistów]], musieli opuścić kraj po objęciu tron przez księcia [[Jan Wilhelm (Sachsen-Weimar)|Jana Wilhelma]]. Powrócił więc do elektora Augusta, który w 1568 powierzył mu profesurę na [[Uniwersytet w Lipsku|Uniwersytecie w Lipsku]], został też proboszczem [[kościół św. Tomasza w Lipsku|kościoła św. Tomasza]] i [[superintendent]]em. W 1570 roku uzyskał od elektora pozwolenie, na opuszczenie go na dwa lata, i udał się do [[Wolfenbüttel]], gdzie został kaznodzieją nadwornym, radcą kościelnym i superintendentem generalnym. Jednak został tam wciągnięty w liczne spory teologiczne, będąc oskarżany przez filipistów o popieranie poglądów [[Matthias Flacius|Flaciusa]], a przez [[gnezjoluteranie|gnezjoluteranów]] o przyjaźń z odstępczymi teologami wittenberskimi. Jedynym rozwiązaniem było przedstawienie swych poglądów na piśmie, więc, podczas swego pobytu w [[Gandersheim]], napisał dzieło ''Institutio religionis Christianæ''. Latem 1573 roku udał się do [[Oldenburg]]a, gdzie pracował przez kilka miesięcy, próbując wprowadzić luterański porządek kościelny, a następnie został przywołany z powrotem do Lipska, gdzie ponownie objął swe wcześniejsze funkcje.

 

 

== Wybrane dzieła ==