VW typ 82 Kübelwagen: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Linia 40:
== Historia ==
 
Od połowy lat 20 XX w., armia niemiecka poszukiwała lekkiego samochodu osobowego, o podwyższonych możliwościach poruszania się w terenie. Według przyjętych założeń, miały one posiadać standardowe podwozia 4x2 i całkowicie otwarte nadwozia. Dla ochrony przed złymi warunkami atmosferycznymi, miały być wyposażone w składany, brezentowy dach i zwijane brezentowe osłony w miejscu drzwiczek. Pojazdy te miały mieć podwyższony, poprzez montowanie większych kół, prześwit, a także wzmocnione resory, przebudowane układy wydechowe i hamulce. Bezpieczeństwo załogi samochodu podczas jazdy terenowej, miały podnosić specjalnie ukształtowane, kubełkowe siedzenia. Dawały one dodatkowe oparcie boczne, zabezpieczające przed wypadnięciem z pojazdu. Początkowo z powodu takich siedzeń, lekkie terenowe pojazdy osobowe, były nazywane przez żołnierzy Kübelsitze. Później - Kübelsitzwagen. Ostatecznie przyjęła się skrócona nazwa - Kübelwagen. Z czasem nazwa ta stała się tradycyjnym określeniem niemieckich, dwuosiowych pojazdów terenowych z odkrytym nadwoziem. Nawet wtedy, kiedy przestały być wyposażane w charakterystyczne siedzenia. Armia niemiecka ([[Reichswera]], a później [[Wehrmacht]]) używała pojazdów tego typu, wielu różnych marek. Często były to "uterenowione" cywilne samochody osobowe.
 
Pierwsze rozmowy na temat wojskowej wersji Volkswagena, miały miejsce już w 1934 roku. Miał to być pojazd przystosowany do przewozu trzech żołnierzy oraz [[Lekki karabin maszynowy|lekkiego karabinu maszynowego]] wraz z amunicją. Ideę tę jedna zarzucono. Do koncepcji powrócono 14 stycznia 1938. Kiedy, biorący udział w testach [[Volkswagen Garbus|"garbusa"]], SS-Hauptsturmführer A. Liese, przedstawił Urzędowi Uzbrojenia Wojsk Lądowych koncepcję wojskowego wykorzystania tego samochodu. Propozycja została przyjęta i już 3 listopada 1938 nastąpiła prezentacja pierwszego prototypu nowego pojazdu noszącego oznaczenie VW typ 62. Miał on odkryte, stalowe, opływowe nadwozie. Nie posiadał drzwiczek, a przednia szyba nie była składana. Bardzo przypominał "garbusa". Jeszcze w tym samym miesiącu rozpoczęły się próby na poligonie w Münsingen. Wykazały one przede wszystkim potrzebę opracowania odmiany 4x4 (z napędem na wszystkie koła). Zostało to jednak zbagatelizowane przez konstruktorów. Przyjęto koncepcję nie wprowadzania zmian w konstrukcji podwozia pierwowzoru. Później okazało się, że był to największy błąd konstruktorów pojazdu. Na początku 1939 VW typ 62 otrzymał nowe nadwozie. Różniło się ono od seryjnego, drobnymi szczegółami. Zbudowane było z cienkich blach stalowych, usztywnionych podłużnymi wytłoczeniami. Posiadało czworo drzwiczek, składaną przednią szybę i brezentowy dach. Ta wersja została pokazana publicznie podczas salonu motoryzacyjnego w Wiedniu w 1939. Po dalszych testach, (w tym bojowym użyciu prototypu w Polsce) Urząd Uzbrojenia Wojsk Lądowych zarządał zmian poprawiających własności terenowe samochodu. Nowa wersja była gotowa w grudniu 1939. Miała ona powiększony prześwit oraz zmienione przełożenia skrzyni biegów. Zamontowano też pomocniczą przekładnię na tylnej osi. Pojazd był napędzany 4-cylindrowym silnikiem, pochodzącym z samochodu cywilnego. Nosił on oznaczenie VW typ 82. Podjęto decyzję o przyjęciu go do produkcji seryjnej. Podjęto też decyzję, że będzie on standardowym lekkim samochodem armii niemieckiej.