Ołeksandr Udowyczenko: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1917]] brał udział w ukrainizacji oddziałów III korpusu i przewodził korpuśnej radzie ukraińskiej. Od października [[1917]] był doradcą [[Symon Petlura|Symona Petlury]]. Od początku [[1918]] jako szef sztabu Hajdamackiego Kosza Słobodzkiej Ukrainy odznaczył się w walkach o Arsenał w [[Kijów|Kijowie]]. Od kwietnia [[1918]] przeniesiony do ukraińskiego Sztabu Generalnego, w którym pozostał i w okresie [[Hetmanat]]u, awansowany do stopnia pułkownika. Od listopada [[1918]] został naczelnym kwatermistrzem Frontu Południowo-Zachodniego. W czerwcu [[1919]] odznacza się w walkach pod Wapniarką jako dowódca [[3 Dywizja Żelazna|3 Dywizji "Żelaznej]] podczas [[Wyprawa kijowska" (1920)|wyprawydywizji kijowskiej]]strzeleckiej.

Internowany przez władze polskie, w obozach internowania awansowany do stopnia generała-chorążego wojska URL, wykonywał obowiązki generalnego inspektora armii URL, w [[1924]] wyjechał z obozu w [[Kalisz]]u do Francji, gdzie zajął się pracą społeczną i kombatancką. Był przewodniczącym Towarzystwa Żołnierzy URL na Emigracji, od [[1953]] Europejskiej Federacji Ukraińskich Organizacji Wojskowych i wiceprezydentem Rządu URL na Emigracji w latach [[1954]]-[[1961]].