Albert Kesselring: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: an:Albert Kesselring
m drobne merytoryczne, +1912 oficer 2. pułku artylerii - twierdza Metz, źródła/przypisy
Linia 26:
 
== Okres do II wojny światowej ==
Pochodził z Marktsteft [[Bawaria|Bawarii]], z rodziny katolickiej o starych tradycjach wojskowych, dla której [[honor (pojęcie moralne)|honor]] miał duże znaczenie. Po ukończeniu szkoły wstąpił w [[1905]] roku do armii pruskiej i w [[1906]] promowany został do stopnia [[podporucznik]]a artylerii (w 1912 oficer 2. pułku artylerii - twierdza Metz)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Mordawski |imię=Hubert |autor link= |tytuł=Siły powietrzne w I wojnie światowej | rozdział=Początki aeronautyki wojskowej | nazwisko r= | imię r= | autor r link= |wydawca=Wydawnictwo Dolnośląskie |miejsce=Wrocław |rok=2008 |strony=15 |isbn=978-83-245-8661-5 }}</ref>. W [[1910]] roku ożenił się z Pauliną Keyßler. W [[1913]] roku adoptował syna.
 
W latach [[1914]]-[[1918]] pełnił służbę na stanowiskach [[adiutant]]ów dowódców jednostek artyleryjskich. Awansowany do stopnia kapitana był oficerem w sztabie korpusu. Po zakończeniu działań wojennych kierował demobilizacją III Bawarskiego Korpusu Artylerii w [[Norymberga|Norymberdze]]. Od [[1919]] roku służył w [[Reichswehra|Reichswehrze]] na różnych stanowiskach.
 
1 października [[1933]] roku awansowany do stopnia pułkownika i przeniesiony z wojsk lądowych (od grudnia 1933) do tworzącego się właśnie lotnictwa wojskowego [[Luftwaffe]]. W tym czasie uzyskał uprawnienia pilota. W [[1935]] roku był już szefem urzędu administracji Luftwaffe w stopniu Generalleutnant. Od [[1936]] roku – szef Sztabu Generalnego Luftwaffe. W tym czasie został także [[wolnomularz]]em, którym pozostał do końca życia. W [[1937]] roku awansowany do stopnia General der Flieger ([[generał]] lotnictwa). Od [[1938]] był dowódcą I Floty powietrznej.
 
== Lata 1939-1941 ==
W [[1939]] brał udział w [[kampania wrześniowa|agresji Niemiec na Polskę]]. Był wykonawcą operacji [[Wasserkante]].
 
Podczas [[kampania francuska 1940|ataku na Francję]] w [[1940]] był dowódcą II Floty Powietrznej. W sierpniu 1940 został mianowany [[feldmarszałek|feldmarszałkiem]]. Brał udział w agresji lotniczej na [[Wielka Brytania|Wielką Brytanię]] ([[bitwa o Anglię]]). Wcześniej był dowódcą lotnictwa [[myśliwiec|myśliwskiego]]. II Flota powietrzna stacjonowała w krajach [[Benelux|Beneluksu]]. W myśl operacji "[[operacja Adler|Adler]]" z [[13 sierpnia]] 1940 jego oddziały miały atakować południowo-wschodnie wybrzeże [[Anglia|Anglii]] wraz z [[Londyn]]em. Flota lotnicza pod jego dowództwem bombardowała bazy lotnicze w [[Manston]], [[Lympne]] i [[Hawking]] oraz [[radar|stacje radarowe]] na południowym wybrzeżu. [[12 sierpnia]] samoloty niemieckie zbombardowały kilka lotnisk w hrabstwie [[Kent]] i rozbiły stację radarową w [[Ventnor]] na wyspie [[Wight]]. [[13 sierpnia]] rozpoczęła się operacja pod kryptonimem "[[Dzień Orła]]". Następnego dnia Luftwaffe przeprowadziło 500 lotów bojowych, zaś [[15 sierpnia]] 7 ciężkich zmasowanych ataków. Jeszcze tego samego dnia formacja 100 [[Samolot bombowy|bombowców]] z jego floty pod osłoną myśliwców [[Messerschmitt Bf 110|Bf 110]] została wysłana nad [[Yorkshire (Anglia)|Yorkshire]]. 24 sierpnia jego bombowce zapuściły się na teren hrabstwa [[Kent]] i zaatakowały bazy [[Royal Air Force|RAF]]-u w [[Manston]], [[Hornchurch]] oraz [[North Weald]]. Celem ich bombardowań stały się również fabryki w [[Coventry]], [[Derby]] i [[Sheffield]], [[Birmingham]], [[Liverpool]] jak i również [[kanał Bristolski]]. [[7 września]] 1940 Kesselring wysłał w kierunku wybrzeży hrabstwa [[Kent]] o godz. 16.00 potężne siły, składające się z 320 bombowców ochranianych przez 600 myśliwców. O godz. 17.00 owa wyprawa pojawiła się nad [[Londyn]]em. W przeciągu 1 i 1/2 godziny Luftwaffe zrzuciła na stolicę Anglii 300 ton bomb, powodując znaczne ofiary śmiertelne wśród ludności cywilnej, zginęło 430 mieszkańców Londynu. Ostatni nalot na Wielką Brytanię miał miejsce [[10 maja]] [[1941]].
 
== Front wschodni ==
Linia 62:
 
== Front zachodni ==
[[21 marca]] [[1945]] objął stanowisko po [[Gerd von Rundstedt|von Rundstedzie]] i od tego momentu był Głównodowodzącym Zachodniego Frontu III Rzeszy. Z powodu całkowitego chaosu oraz dużej przewagi wroga nie był w stanie zatrzymać zachodnich aliantów. Do niewoli dostał się 5 maja 1945.
Do niewoli dostał się 5 maja 1945.
 
== Lata powojenne ==
W [[1947]] został skazany przez brytyjski trybunał wojskowy w Rzymie na [[kara śmierci|karę śmierci]] za [[zbrodnie wojenne]], m.in. za dopuszczenie do rozstrzelania zakładników w Rzymie w marcu 1944. Karę tę jednak zamieniono na dożywocie. W [[1952]] został zwolniony, a w [[1953]] został przewodniczącym Stahlhelmu w RFN. W 1953 napisał książkę ''Soldat bis zum letzten Tag'', a w [[1955]] ''Gedanken zum Zweiten Weltkrieg''.
 
{{Przypisy}}
 
{{Niemieccy feldmarszałkowie}}