Iwan Wyszeński: Różnice pomiędzy wersjami

Wyszeński nie ograniczał się do problemów walki z [[katolicyzm]]em i [[unia brzeska|unią]]. Wychodząc z zasad [[Cesarstwo Bizantyńskie|bizantyjskiej]] [[Ascetyzm|ascezy]], ostro krytykował cały ówczesny [[Cerkiew (organizacja)|cerkiewny]] i świecki ustrój oraz domagał się prostoty [[chrześcijaństwo|starochrześcijańskiego]] bractwa. Odrzucał także świecką oświatę i starodawne zwyczaje jako [[Pogaństwo|pogańskie]]. W swoich pismach korzystał z form [[Cerkiew (organizacja)|cerkiewnych]] [[posłanie|posłań]], [[Dialog (literatura)|dialogu]] i polemicznego [[Traktat (nauka)|traktatu]], stale łącząc [[Gatunek literacki|gatunki]]. W swoich utworach malował barwne, często [[Hiperbola (teoria literatury)|hiperboliczne]] obrazy moralnego upadku wyższych warstw i duchowieństwa, przeciwstawiając im biednych poddanych i prostych zakonników. Wzruszenie i emocjonalność mieszał z ostrą [[satyra|satyrą]] i [[sarkazm]]em. Nagromadzenie [[epitet]]ów, [[porównanie|porównań]], [[zapytanie|zapytań]] i [[wykrzyknienie|wykrzyknień]], [[ironia|ironiczne]] przedstawienie obyczajowych detali, bogactwo językowe, wykorzystanie żywej, narodowej mowy, nadawało jego utworom jaskrawości i efektywności. Stosował styl inspirowany [[Cesarstwo Bizantyńskie|bizantyńską]] [[homiletyka|homiletyką]], ale też literacką [[maniera|manierą]] współczesnych mu [[polemika|polemistów]] (z kręgu ostrogskiego, [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotra Skargi]], [[Mikołaj Rej|Mikołaja Reja]]), w czym przypomina najlepsze wzorce [[barok]]owe następnej [[epoka literacka|epoki]].

 

 

{{DEFAULTSORT:Wyszeński, Iwan}}