Chen Gongbo: Różnice pomiędzy wersjami

'''Chen Gongbo''' (ur.[[19 października]] [[1892]] - zm.[[3 czerwca]] [[1946]]) - chiński polityk, kolaborant japoński w czasie wojny 1937-1945

Przyszedł na świat [[19 października]] [[1892]] we wsi Hakka, niedaleko Guangzhou w północnej części prowincji Guangdong. Jego ojciec pracował jako urzędnik w cesarskiej administracji dynastii Qing. Po ukończeniu szkoły wyjechał do Pekinu, gdzie wstąpił na miejscowy uniwersytet i zaczął studiować filozofię. W trakcie dalszej nauki analizował przemyślenia Karola Marksa i w ten sposób zafascynował się ideą komunizmu. Później wstąpił do grupy należącej do ruchu 4 maja. W lipcu 1921 wziął udział w odbywającym się w Szanghaju zjeździe KP Chin. Jednak jego przygoda z "czerwonymi" nie trwała długo i już w 1922 jego kontakty z chińskimi marksistami ustały. Jakiś czas później wyjechał do Stanów Zjednoczonych gdzie studiował na uniwersytecie Columbia. W 1925 otrzymał tytuł magistra ekonomii. Po powrocie do ojczyzny wstąpił do [[Guomindang|Guomindangu]]. Mianowano go szefem departamentu rolnictwa. Wkrótce stał się gorącym orędownikiem [[Wang Jingwei|Wanga Jingwei]] z którym nawiązał bliskie kontakty polityczne i prywatne. W lata 1932-1936 był ministrem przemysłu Chin. Po pewnym czasie znalazł się w swoistej mniejszości Guomindangu. Podobnie jak wielu innym członkom, Gongbowi nie podobał się fakt iż władza partii skupiała się praktycznie, wyłącznie w jednych rękach. Krytykował Changkaisheka[[Czang Kaj-szek|Czang Kaj-szeka]], oskarżając go o zapędy dyktatorskie. Po ataku Japonii na Chiny w 1937 jako szef Sichuańskiego oddziału Kuomintangu dowodził organizacją ewakuacji rządu do Chonquingu. W 1940 został członkiem kolaborującego z Japończykami Centralnego Rządu Chin. W listopadzie tego samego roku został burmistrzem Szanghaju. W połowie 1944 roku Wang Jingwei ciężko zachorował i udał się na leczenie do Japonii. Gongbo jako druga najważniejsza osoba w rządzie tymczasowo objął funkcję jego przewodniczącego. 11 listopada, dzień po śmierci Wanga został oficjalnie szefem rządu. Gdy w sierpniu 1945 do Chin wkroczyły inwazyjne siły radziecko-mongolskie, rozwiązał rząd i zbiegł do Japonii. Bezpośrednio po jej kapitulacji 9 września 1945 Chiny złożyły oficjalny wniosek o jego wydanie. Miesiąc później Amerykanie przekazali Chena Chińczykom. Niespełna rok później w [[Suzhou]] odbył się jego proces. Został oskarżony o zdradę ojczyzny, kolaborację z wrogiem, działalność na szkodę państwa i zbrodnie. Nie skorzystał z pomocy adwokata i na rozprawie bronił się sam. [[3 czerwca]] [[1946]] został uznany za winnego wszystkich stawianych zarzutów i skazany na śmierć. Wyrok wykonano tego samego dnia.