Andrzej Towiański: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z Wileńszczyzny, studiował prawo na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Wileńskim]], był [[asesor]]em Sądu Głównego w Wilnie. [[11 maja]] [[1828]] w tamtejszym kościele Bernardynówbernardynów doznał [[objawienie|objawienia religijnego]]. Utwierdziło go to w przekonaniu, które towarzyszyło mu od dziecka, że walką z bronią w ręku, wynikającą z nienawiści do drugiego człowieka, nie da się zmienić rzeczywistości na lepszą. Tej idei poświęcił życie.

W roku [[1840]] zostawił rodzinny majątek ziemski na [[Litwa|Litwie]] i udał się do [[Paryż]]a, gdzie po klęsce [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] przebywała polska elita kulturalna. Zgromadził wokół siebie uczniów spośród emigrantów, m.in. [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]], [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]], [[Seweryn Goszczyński|Seweryna Goszczyńskiego]], malarza Walentego Wańkowicza czy fotografa [[Michał Szweycer|Michała Szweycera]].

W [[1842]] został usunięty z [[Francja|Francji]] pod nieprawdziwym zarzutem szpiegostwa na rzecz [[Rosja|Rosji]]. Osiadł na stałe w [[Zurych]]u, gdzie do końca życia prowadził swoją działalność. Dwukrotnie udawał się do [[papież]]a, aby przekonać go do rewolucji [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiej]], tj. wprowadzenia zasad ewangelicznych w stosunki międzynarodowe. Niewpuszczony przed oblicze papieskie, pisał listy do [[Grzegorz XVI|Grzegorza XVI]] i [[Pius IX|Piusa IX]], na które nie otrzymał odpowiedzi.