Piotr Gamrat: Różnice pomiędzy wersjami

Studiował w [[Kraków|Krakowie]] i [[Rzym]]ie, [[proboszcz]] w [[Wyszków|Wyszkowie]] ([[1509]]), [[scholastyk]] [[płock]]i ([[1519]]), [[kanonik]] gnieźnieński ([[1526]]), [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekan]] płocki ([[1528]]), scholastyk [[Warszawa|warszawski]] ([[1529]]), [[prepozyt]] w Krakowie (u Św. Floriana) i Płocku (u Św. Michała). [[29 stycznia]] [[1531]] mianowany biskupem kamienieckim, nie objął faktycznie urzędu. [[27 października]] [[1535]] przeniesiony do [[Przemyśl]]a, gdzie również nie rezydował. [[17 sierpnia]] [[1537]] przeniesiony do Płocka [[ingres]] odbył [[8 lutego]] [[1538]]. Już w lipcu [[1538]] mianowany biskupem krakowskim, a w styczniu [[1541]] arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski jednocześnie otrzymał przywilej zachowania diecezji krakowskiej, połączył tym samym w swojej osobie dwie najważniejsze diecezje w Polsce. Godności te zawdzięczał głównie królowej [[Bona Sforza|Bonie]], z którą blisko współpracował. Wykazał wielką aktywność w walce z [[reformacja|reformacją]], przyczynił się do rozwoju [[kaznodzieja|kaznodziejstwa]], zreformował administrację dóbr kościelnych oraz szkolnictwo kościelne. Niezależnie od aktywności w diecezji prowadził świecki tryb życia i uczestniczył w życiu politycznym państwa. W latach [[1540]]-[[1545]] jego sekretarzem był [[Marcin Kromer]].Znany był z dość swobodnego trybu życia, oddawał się też różnorodnym uciechom. Zatem kobiety lekkich obyczajów w całym kraju powszechnie zwane „dorotkami” w Krakowie określane były mianem „gamratek”.