Mani: Różnice pomiędzy wersjami

Dzieje manichejczyków w [[Afryka|Afryce]] północnej są lepiej znane, gdyż stamtąd właśnie pochodził ich najsłynniejszy wyznawca. [[Augustyn z Hippony|Św. Augustyn]] był w latach [[373]]-[[382]] manichejczykiem i choć ostro później atakował swojaswoją poprzedniapoprzednią wiarę, nigdy nie uwolnił się całkowicie spod wpływu jej doktryn. Wydaje się, że manicheizm w Afryce wygasł po inwazjach [[Wandalowie|Wandalów]] i po osłabieniu kontaktów ze Wschodem. Ośrodkiem ruchu manichejskiego była zachodnia [[Azja]] , [[Syria]], i [[Mezopotamia]]. Z pism ortodoksyjnych polemistów działających w wieku IV i na początku V, jak święty Efrem czy Marek Diakon z Gazy oraz z twórczości sporej grupy autorów późnogreckich , syryjskich a także arabskich dowiadujemy się, ze wiara ta przetrwała aż do wieku X , mimo prześladowań zarówno ze strony chrześcijan, jak zaratusztrian i muzułmanów.