94 015
edycji
m (drobne merytoryczne) |
m (drobne merytoryczne, drobne techniczne) |
||
O formule Radbrucha należy mówić w odpowiednim kontekście historycznym. Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] w zachodniej [[filozofia prawa|filozofii prawa]] popularny był skrajny, ortodoksyjny [[pozytywizm prawniczy]] zakładający, że każda norma prawna, wydana przez odpowiedni organ państwowy w odpowiedniej formie i w odpowiedni sposób jest częścią systemu prawa i bezwzględnie obowiązuje.
Test dla pozytywizmu prawniczego przyniosła praktyka [[III Rzesza|III Rzeszy]], której instytucje stanowiły prawo zgodnie z pozytywistycznymi kryteriami legalności, ale z pogwałceniem podstawowych zasad [[etyka|etycznych]] (por. [[Ustawy Norymberskie]]). Orzeczenia [[Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze|Trybunału Norymberskiego]] musiały się zatem odwoływać nie do niemieckiego prawa stanowionego (''lex''), ale do "prawa naturalnego" (''ius'') i moralnych ocen sędziów.
Radbruch pisał:
|