Zjednoczeni Farmerzy Kanady: Różnice pomiędzy wersjami

UFA powstałpowstała w początkach [[XX wiek]]u jako grupa nacisku. W [[1920]] UFA zrzeszała już 30 000 osób i tworzyła potężne lobby. W [[1919]] kandydat ruchu zdobył pierwszy mandat do parlamentu prowincjonalnego. UFA odniosła też sukces w wyborach uzupełniających do [[Parlament Kanady|parlamentu kanadyjskiego]], zdobywając jeden mandat. Zachęceni tym sukcesem aktywiści ruchu wzięli udział w wyborach do ParlamentyParlamentu Alberty w [[1921]]. W kampanii podkreślano, że UFA nie jest partią, oraz że każdy delegat odpowiada tylko i wyłącznie przed swoimi wyborcami. Niespodzianie dla samego ruchu UFA wygrałwygrała wybory, zdobywając 38 na 60 mandatów. Premierem z ramienia ruchu został [[Herbert Greenfield]], podczas gdy [[John Brownlee]], faktyczny lider ruchu, został jego najbliższym doradcą. Ruch, nie mający jakiegokolwiek doświadczenia legislacyjnego i administracyjnego, dobrze sobie poradził z nadchodzącymi wyzwaniami. Pośród najważniejszych dokonań rządu Greenfielda było:

*Wprowadzenie kredytowania skupu rolnego, co pozwoliło uzyskać farmerom zaliczekzaliczki na rzecz przyszłych zbiorów.

W [[1925]] Greenfield powrócił do pracy na farmie, rezygnując z przewodniczenia rządowi. Jego funkcję objął [[John Brownlee]]. Po zwycięstwie w kolejnych wyborach rządowi udało się przeprowadzić dwa spektakularne pociągnięcia. Po pierwsze, przeprowadzono na korzystnych warunkach prywatyzację kolei prowincjonalnych, które dotychczas przynosiły znaczne straty, obciążając budżet. Po drugie, rządowi udało się objąć kontrolę nad zasobami naturalnymi Alberty, którą dotychczas sprawował [[Rząd Federalny Kanady]]. Brownlee raz jeszcze doprowadził ruch do zwycięstwa wyborczego. W sukcesie UFA w dużym stopniu pomogła prosperita na rynku zbożowym w latach [[1926]] do [[1930]]. W czasie [[Wielki Kryzys|Wielkiego Kryzysu]] rynek produktów rolnych się załamał. ''Alberta Wheat Pool'' straciło płynność finansową. Rząd użył pieniędzy budżetowych do ratowania agencji przez bankructwem, co zachwiało finansami prowincji. Ruch szybko zaczął tracić na popularności. Ostatnim gwoździem do trumny UFA był mocno nagłośniony skandal obyczajowy, w którym główną rolę odegrał lider ruchu, John Brownlee. Pod naciskiem opinii publicznej wycofał się z polityki, zastąpiony przez [[Richard Reid|Richarda Reida]], który jednak nie zdołał odbudować reputacji ruchu. W [[1935]] UFA przegrał w wyborach z [[Kredyt Społeczny (Kanada)|Kredytem Społecznym]] po czternastoletnim okresie sprawowania rządów.