Piotr Kobyliński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uzupełnianie parametrów szablonu {{Duchowny infobox}} + WP:SK |
m WikiCleaner 0.99 - Naprawa linku do strony ujednoznaczniającej |
||
Linia 41:
'''Piotr Kobyliński''' (ur. 15 czerwca 1814 w [[Środa Wielkopolska|Środzie]], zm. 15 maja 1896 w Błaszkach) – polski ksiądz katolicki, działacz społeczny i niepodległościowy, historyk, publicysta, tłumacz; [[prałat]] kapituły kaliskiej, proboszcz parafii pw. św. Anny w Błaszkach.
Urodził się 15 czerwca 1814 w Środzie w [[zabór pruski|zaborze pruskim]]. Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu i w [[1835]] wstąpił do [[Wyższe Seminarium Duchowne we Włocławku|Seminarium Duchownego we Włocławku]]. W [[1836]] ''jako alumn wybitnych zdolności'' został przeniesiony do Akademii Duchownej w Warszawie, przed ukończeniem studiów został wzięty do wojska. Święcenia kapłańskie przyjął 29 kwietnia 1838 z rąk biskupa Tomaszewskiego i przez rok był kapelanem przy wspomnianym biskupie. W latach [[1839]]–[[1842]] pełnił posługę duszpasterską jako wikariusz w [[katedra św. Mikołaja Biskupa w Kaliszu|parafii św. Mikołaja Biskupa w Kaliszu]], a następnie w [[bazylika kolegiacka Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kaliszu|parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kaliszu]]. W [[1844]] został proboszczem w podkaliskim [[Dobrzec (Kalisz)|Dobrzec]]u. Za pomoc w przerzucie przez granicę ludzi do przygotowywanego przez [[Ludwik Mierosławski|Ludwika Mierosławskiego]] powstania został w [[1846]] aresztowany i 12 czerwca tego samego roku skazany na zsyłkę na [[Syberia|Sybir]]. Karę tę zamieniono na 3-letnie uwięzienie w klasztorze w Liszkowie, gdzie znajdował się dom dla księży demerytów. W [[1849]] powrócił na probostwo w Dobrzecu i nadal angażował się w działalność społeczno-patriotyczną i oświatową wśród parafian, a później pracę badawczą i publicystyczną.
W [[1861]] wybrany został na członka Kaliskiej Rady Powiatowej, pełnił funkcję wizytatora szkół elementarnych i szpitali. Podczas [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] został wyznaczony na prezesa komitetu "Straż Bezpieczeństwa" na teren [[powiat kaliski|powiatu kaliskiego]]. W [[1865]] prowadził poszukiwania grobu księcia kaliskiego [[Mieszko III Stary|Mieszka III Starego]] i rozpoczął publikacje artykułów historycznych w "Tygodniku Katolickim Grodziskim" m.in. "Kalisz pod względem religijnym" oraz w "[[Kaliszanin]]ie" i późniejszej "[[Gazeta Kaliska|Gazecie Kaliskiej]]", "Pamiętniku Religijno-Moralnym" oraz "Przeglądzie Katolickim". Tematyką jego prac była historia [[Kaliskie]]go, kwestie społeczne, historia Kościoła i liturgii. Na łamach "Przeglądu Katolickiego" przetłumaczył na język polski wczesnochrześcijański "List do Diogeneta" i opatrzył go komentarzem. W latach [[1851]]–[[1854]] był dziekanem [[dekanat kaliski|dekanatu kaliskiego]], od [[1857]] kanonikiem kolegiaty kaliskiej. Okresowo pełnił funkcję egzaminatora prosynodalnego, asesora i sędziego surrogota konsystorza kaliskiego. Znał kilka języków obcych, w któch także głosił kazania. W wyniku ciągłego nacisku carskiej Komisji Rządowej przestał być w [[1866]] proboszczem w przygranicznym Dobrzecu i został administratorem parafii w Kliczkowie Małym, skąd w 1882 został przeniesiony do Kraszewic. Od 1882 był prałatem kapituły kaliskiej. W Kraszewicach pobudował w latach [[1882]]–[[1888]] kościół pw. św. św. Piotra i Pawła, a w 1888 został proboszczem parafii w Goszczanowie i wkrótce opracował jej monografię. W Goszczanowie świętował 50. rocznicę święceń kapłańskich. Z kolei w 1891 objął probostwo w Błaszkach i doprowadził do konsekracji miejscowego kościoła pw. św. Anny. Na krótko przed śmiercią pomagał w organizacji uroczystości setnej rocznicy koronacji cudownego obrazu św. Józefa w Kaliszu.
| |||