'''Władysław Mickiewicz''' (ur. [[23 czerwca]] [[1838]] w [[Paryż]]u, zm. [[9 czerwca]] [[1926]] tamże) – działacz sprawy polskiej na emigracji, najstarszy syn [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]] i [[Celina Szymanowska|Celiny z Szymanowskich]].
Władysław był założycielem czasopisma na emigracji ''L'Espérance'', które miało bronić sprawy narodów będących w niewoli. Publikował w niej tłumaczenia literatury polskiej m.in. ''[[Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego|Księgi pielgrzymstwa polskiego]]'' swojego ojca, ''[[Ulana|Ulanę]]'' [[Józef Ignacy Kraszewski|Józefa Ignacego Kraszewskiego]], fragmenty ''Pamiątek starego szlachcica litewskiego'' [[Henryk Rzewuski|Henryka Rzewuskiego]], ''Wacława Dzieje'' [[Stefan Florian Garczyński|Stefana Garczyńskiego]] i inne.
Zajmował się promowaniem swojego pisma na terenach [[Polska|Polski]] pod zaborami oraz w innych krajach.
W [[1864]] ufundował słynną w tamtych czasach [[Księgarnia Luksemburska|Księgarnię Luksemburską]], mającą na celu promowanie dzieł polskich i Polski w języku francuskim i ojczystym. Głównym jej przedsięwzięciem stało się założenie [[Biblioteka Ludowa Polska|Biblioteki Ludowej Polskiej]], wzorca dla kolejnych polskich wydawnictw na emigracji.
W [[1903]] ufundował [[Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu]], mieszczące się w gmachu [[Biblioteka Polska w Paryżu|Biblioteki Polskiej]] na [[Wyspa Świętego Ludwika|Wyspie Świętego Ludwika]].
W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał w [[Szwajcaria|Szwajcarii]], gdzie wziął udział w pracach [[Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce|Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce]].
