|
'''Józef Musioł''' (ur. [[9 stycznia]] [[1933]] w [[Połomia (powiat wodzisławski)|Połomi]]) w b. powiecie rybnickim – dr[[doktor]] [[prawo|nauk prawnych]], sędzia [[Sąd Najwyższy|Sądu Najwyższego]] w st.stanie spoczynku, dziennikarz, literat,. nauczycielZałożyciel (w 2004 r.) Stowarzyszenia Sędziów Sądu Najwyższego w stanie spoczynku i przewodniczący tego Stowarzyszenia.
Syn Franciszka i Marty z d. Białecki, pochodzi z licznej rodziny o powstańczych tradycjach. Ojciec, uczestnik trzech powstań śląskich, tak jak pięciu braci jego matki, z tym iż Szymon był szefem sztabu w III powstaniu, w którym najmłodszy z nich Teodor zginął. Wcześniej, kpt. Szymon Białecki – legionista i w 1918 r. obrońca Lwowa, obrońca 1939 r. potem więzień sowieckich obozów, oficer armii Andersa.
== KalendariumŻyciorys ==
Syn Franciszka i Marty z domu Białeckiej, pochodzi z rodziny o powstańczych tradycjach. Jego ojciec był uczestnikiem trzech [[powstania śląskie|powstań śląskich]], podobnie jak pięciu braci jego matki, jeden z nich, Szymon, był szefem sztabu w III powstaniu.
* 1948 r. - Szkoła Podstawowa w Moszczenicy Śl. (obecnie Jastrzębie Zdrój). Jako dziecko marzył, aby zostać polskim oficerem. Potem, pod wpływem swojej polonistki Stefanii Twardochlebowej uformowały i skrystalizowały się jego zainteresowania humanistyczne.
* 1951 r. - Liceum Ogólnokształcące w Wodzisławiu Śl., kurs pedagogiczny. Lipiec,sierpień – 19 brygada POSP w Gdańsku Oliwie.
* 1952-1953 - nauczyciel Szkoły Podstawowej w Kokoszycach,Bełsznicy.
* 1953-1957 - pod wpływem włoskiego kina – szczególnie filmów „Złodzieje rowerów”, „Pod niebem Sycyli”, „Czy nie ma pokoju pod oliwkami” obrał studia prawnicze na wydziale prawa UJ. W czasie wakacji 1954 r., pracował na koloniach letnich we Wleniu k. Jeleniej Góry. Wtedy to, w rwącej w rzece Bóbr uratował tonącego chłopca. Ten skok i walka z żywiołem uważa za znaczący w jego życiu.
* 1957-1959 - aplikant sądowy w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Katowicach.
* 1951-1961 - po egzaminie sędziowskim, asesor p.o. sedziego Sądu Powiatowego w Rybniku.
* 1961-1966 - sędzia Sądu Powiatowego w Rybniku, w tym w latach 1963-1965 urlop do pełnienia funkcji z-cy Przewodniczącego Prezydium (wiceprezydent) Miejskiej Rady Narodowej w Rybniku.
* 1965-1969 - radny Miejskiej Rady w Rybniku z ramienia Stronnictwa Demokratycznego.
* 1966-1977 - sędzia Sądu Wojewódzkiego w Katowicach, w tym w latach 1976-1977 zastępca redaktora naczelnego redakcji „Prawo i Życie”. W maju 1976 r. obronił prace doktorską pod kierunkiem znakomitego uczonego prof. Jana Baszkiewicza.
* 1977-1983 - sędzia Sądu Najwyższego, w tym w latach 1978-1983 - delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości do pełnienia funkcji zastępcy dyrektora Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce.
* 1983-1990 - podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Sprawiedliwości, w tym w latach 1989-1990 również dyrektor Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce – Instytut Pamięci Narodowej.
* 1991 r. - decyzją Premiera Tadeusza Mazowieckiego, jako jedynemu w resorcie sprawiedliwości przyznano emeryturę za szczególne zasługi, z której później rezygnuje. Podróż studyjna w Afryce Południowej.
* 1993-1997 - adwokat.
* 1997-2003 - sędzia Sądu Najwyższego .
* 2003 - sędzia Sądu Najwyższego w st. spoczynku.
* 2004 - założyciel Stowarzyszenia Sędziów Sądu Najwyższego w stanie spoczynku. Przewodniczący Stowarzyszenia.
W dzieciństwie był łącznikiem [[Armia Krajowa|AK]]. Uczył się w Szkole Podstawowej w Moszczenicy Śl. (obecnie [[Jastrzębie Zdrój]]), następnie w Liceum Ogólnokształcące w [[Wodzisław Śląski|Wodzisławiu Śl.]]. Był nauczycielem w szkołach w Kokoszycach i Bełsznicy. Studiował prawo na wydziale prawa [[UJ]]. W latach 1957-1959 aplikant sądowy w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Katowicach, następnie [[asesor|asesor sądowy]] Sądu Powiatowego w Rybniku, 1961-1966 sędzia Sądu Powiatowego w [[Rybnik]]u, 1966-1977 sędzia Sądu Wojewódzkiego w [[Katowice|Katowicach]], 1976-1977 zastępca redaktora naczelnego redakcji „Prawo i Życie”. W maju 1976 r. obronił pracę doktorską pod kierunkiem prof. Jana Baszkiewicza. W latach 1977-1983 sędzia Sądu Najwyższego, w tym w latach 1978-1983 delegowany do [[Ministerstwo Sprawiedliwości|Ministerstwa Sprawiedliwości]] do pełnienia funkcji zastępcy dyrektora Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce. 1983-1990 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, w tym w latach 1989-1990 również dyrektor Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskiej w Polsce. Po przemianach ustrojowych zrezygnował z wykonywania zawodu sędziego i w latach 1993-1997 był adwokatem. Od 1997 do 2003 ponownie pełnił obowiązki sędziego Sądu Najwyższego, w 2003 przeszedł w stan spoczynku.
== Działalność niepodległościowa 1944-1945 ==
Jeden z najmłodszych na Śląsku łączników AK, styczeń – marzec 1945 uczestniczy w pomocy w Jastrzębiu – Moszczenicy więźniom transportu śmierci na trasie Auschwitz – Wodzisław. Z tego tytułu 4 lipca 2001 r. awansowany do stopnia oficerskiego przez Prezydenta RP i wyróżniony tytułem „Weterana Walki o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”.
W latach 1965-1969 był także radnym Miejskiej Rady w Rybniku z ramienia [[Stronnictwo Demokratyczne|Stronnictwa Demokratycznego]], był także członkiem władz powiatowych, wojewódzkich i centralnych tej partii. Działacz kulturalny, m.in. Prezes Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie, członek i przewodniczący Rady Programowej Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” im. St. Hadyny, od lat 70-tych XX w. członek ZAiKS, od lat 80-tych XX w. członek ZLP.
== Działalność społeczno-polityczna ==
m.in.:
* 1945-1948 - ZHP, ZSP.
* 1962-1998 - kolejno: Koło Młodych Stronnictwa Demokratycznego, członek SD władz powiatowych w Rybniku, władz wojewódzkich w Katowicach, władz centralnych w Warszawie, z tym iż na XII Kongresie SD w 1981 r. zostaje wiceprzewodniczącym CKSD. Członek i sekretarz T.R.Z. (Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich). Współinicjator: przywrócenia urzędu Prezydenta RP, Święta 3-go Maja, Trybunału Konstytucyjnego, Trybunału Stanu, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich. Wnioskował zniesienie kadencyjności sędziego Sądu Najwyższego. W 1983 r. odwołany z funkcji Przewodniczącego CKSD, po odmowie przyjęcia propozycji funkcji Ambasadora PRL w Szwecji. Ponownie w 1988 r. wice-przewodniczący CKSD.
* 1963-1965 - współorganizator i przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Rybnickich Dni Literatury.
* 1966-1976 - twórca, reżyser i prowadzący teatr faktu „Sąd Młodych” przy Teatrze Ziemi Rybnickiej w Rybniku.
* 1988 r. - twórca i Prezes Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie. Inicjator ustanowienia Dorocznej Nagrody Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie,
z czasem niezwykle prestiżowego wyróżnienia.
* 1991 r. – członek, a następnie przewodniczący Rady Programowej Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” im. St. Hadyny.
* od lat 70-tych ub. w.- członek ZAiKS.
* od lat 80-tych ub. w.- członek ZLP
* 2010 r.- Ambasador Kongresu Kultury Województwa Śląskiego 2010
==Inne ==
Jest autorem wielu inicjatyw regionalnych i centralnych. Wnioskodawca, bądź współ-wnioskodawca nadania ulicom, szkołom imion patronackich m. in. Rondo ppłk pil. inż. Gerarda, Karola Ranoszka w Tarnowskich Górach, mjr Dominika Zdziebły – Danowskiego „Kordiana” ulicom w Krakowie, Jastrzębie Zdroju, ulicy ks. płk Wilhelma Kubsza w Wodzisławiu, kpt. Jana Kotucza, ulicy w Rybniku, Szkoły Podstawowej w Jastrzębiu Zdroju – Moszczenicy prof. dr hab. Rudolfa Ranoszka, por. pil. RAFu – Franciszka Surmy – Gimnazjum w Gołkowicach.
Na przestrzeni 1986-2003 J. Musioł przekazuje:
* do Muzeum W.P. w Warszawie oryginalne eksponaty m.in. mundury oficerów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie,
* do Biblioteki Śląskiej w Katowicach część swoich zbiorów oraz cenne dokumenty m. in. z XVIII-tego wieku.
== Zainteresowania ==
Współcześnie: wielki orędownik rozdzielenia funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego, oraz przywrócenia instytucji sędziego śledczego. Walka o upodmiotowienie niezawisłości sędziowskiej w państwie prawa.
Zainteresowanie poza zawodowe: podróże studyjne, historia, fotografia.
== Rodzina ==
Żonaty z Ewą Podlodowską – Musioł – filolog, biegły przysięgły języka bułgarskiego.
Dzieci: Marek Rafał – prawnik.
Hanna Marta Musioł– filolog angielski Uniwersytet w Bostonie (USA).
Ukochana wnuczka Lila Musioł-Clark (USA).
== Niektóre publikacje książkowe ==
* ''Dramaty historii i nasza codzienność w oczach Ślązaka'', 2008
* ''Straszne Bliźniaki. Reminiscencje'', 2010
oraz setki publikacji w czasopismach.
== Niektóre odznaczenia państwowe i wyróżnienia ==
* Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. (2003)
* Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. (1989)
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. (1983)
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. (1974)
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. (1992)
* Srebrny Krzyż Zasługi. 1969
* Złota Odznaka Zrzeszenia Prawników Polskich. 1967
* Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego. 1966
* Medal Komisji Edukacji Narodowej. 1985
* Odznaka Honorowa Zrzeszenia Studentów Polskich. 1972
* Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”. 1975
* Złota Odznaka Honorowa za zasługi dla województwa śląskiego. 2008
* Medal Złoty „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowych”. 2010
* Odznaka „Zasłużony dla Miasta Jastrzębie Zdrój”. 2010
* „Odznaka Honorowa zasłużony dla rozwoju miasta Pszów. 2010
* Pierwsza Nagroda L. Rzymowskiego.
* Nagroda Karola Miarki. 2008
* Nagroda im. Juliana i St. Ligonia.
* Nagroda Trzech Powstańczych Skrzydeł.
* Nagroda specjalna im. G. Morcinka. 1988
* Nagroda Złota „Lampka Górnicza”. 1986
* Złota Odznaka Honorowa PCK. 1980 i 1988
* II Nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Literackim w dziale reportażu. 1977
* Nagroda Specjalna SDP.1977
* Doroczna Honorowa Nagroda „Animus Silesia”. 2008
* Patent Nr 18181 Dyplom honorowy „Weteran Walki o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”. 2007
== Źródła ==
| 